Ιστορία ενός οδοιπόρου: Στρατής Δούκας

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΟΔΟΙΠΟΡΟΥ: ΣΤΡΑΤΗΣ ΔΟΥΚΑΣ 21 από το ένα μοναστήρι στο άλλο,έφτασε να περπατήσω μέχρι και οχτώ ώρες. Τότε ακόμα δεν είχα φόβο μέσα μου. Ένιωθα γερός,πλάσμα του Θεού, ένα κοτσύφι προφυλαγμένο. Φιλοξενήθηκα σε τρεις μονές.Η μονή Ιβήρων ήταν η πιο πνευματική, αλλά στη Μεγίστης Λαύρας έκανα τους περισ- σότερους φίλους.Η Ρωσική με απογοήτευσε. Στον ύπνο που είχα εκεί την τελευταία νύχτα είδα σε όνειρο τον Ντοστο- γιέφσκι να περπατάει γυμνός στους δρόμους της Άγιας Πε- τρούπολης. Ήταν όμως έρημη απ’ ανθρώπους και στρωμένη με πάγους. Γυρίζοντας απ’ αυτό το ταξίδι, είχα πρόταση να πάω στη Μυτιλήνη.Πήγα και βρήκα τον φίλο και συγγραφέα Αντώνη Πρωτοπάτση. Μαζί μ’ αυτόν, αλλά και με άλλους γνωστούς, ασχολήθηκα με τις λαογραφικές μελέτες.Ο τόπος είχε γαλή- νη και πλούτο. Αλησμόνητη ήταν η εκδρομή που κάναμε στον Μόλυβο κι αποκεί στην Εφταλού. Τις αποστάσεις τις διανύαμε με άλογα που νοικιάζαμε. Γνώρισα τότε από κοντά και μίλησα με άντρες βρακοφόρους, γνήσιους ανθρώπους του λαού μας. Η ψυχή μου ήρθε και ηρέμησε. Γαλήνεψε κι ο νους απ’ τις σκοτούρες του βίου. Την επόμενη χρονιά, το 1916, τα πράγματα άλλαξαν. Και για όλους και για μένα ακόμα περισσότερο. Ήταν ο πόλεμος στη φούντωσή του. Οι Τούρκοι έκαναν αγριότητες στους Έλληνες. Δεν άντεχαν να μας βλέπουν στο στρατόπεδο το αντίπαλο. Ωστόσο ήταν παρακινημένοι κι από τον στρατηγό τον Ταλαάτ. Αυτός τους έβαλε στο μυαλό να κάνουν το σχέδιο της εκκένωσης.Η επιχείρηση αυτή έγι-