Ιστορία ενός οδοιπόρου: Στρατής Δούκας

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΟΔΟΙΠΟΡΟΥ: ΣΤΡΑΤΗΣ ΔΟΥΚΑΣ 19 μ’ είχες άρρωστον στα χέρια μα ήταν όνειρα γλυκά. Προξενήτρα της η νύχτα και ο ύπνος ο γλυκός, μα μας άλλαξεν ο ήλιος τα στεφάνια που ήταν φως. Και μας έπιασε άγρια μπόρα… Η Φιλομήλα είχε έναν πατέρα τόσο ζηλιάρη, όσο δεν λέ- γεται. Όταν κατελήφθη η Θεσσαλονίκη, ο αδερφός του που ήταν αξιωματικός έστειλε στην ανιψιά του μια κάρτα. Ο πα- τέρας της όμως τη γύρισε πίσω λέγοντας: – Δεν θέλω να ’χεις αλληλογραφία με τον αδερφό μου! Τέτοιο πάθος τον είχε κυριευμένο. Η μητέρα της, επειδή είχε παιδευτεί από αυτή τη ζήλια, της έκανε πλάτες και την άφηνε να με βλέπει. Προφανώς θα της είχε πει ότι με αγα- πούσε. Έτσι η Φιλομήλα ερχόταν συχνά στο σπίτι όπου έμενα. Το κακό είναι ότι ο Φώτης ήταν κρυφά ερωτευμένος μαζί της.Δεν μου είχε φανερώσει τίποτα.Πειράχτηκε ο εγωισμός του, γιατί η Φιλομήλα έδειξε προτίμηση σ’ εμένα, και πήγε να αυτοκτονήσει. Ήταν Απόκριες και μετά την περιπέτεια της απόπειρας ο Κόντογλου κοιμόταν. Μπήκε τότε στο δω- μάτιο η Φιλομήλα.Της λέω: – Πήγαινε να τον φιλήσεις. Εκείνη απόρησε. – Πώς να τον φιλήσω,αφού δεν τον αγαπάω;