Ιωάννης Καποδίστριας

ΘΑΝΟΣ Μ. ΒΕΡΕΜΗΣ – IAKΩΒΟΣ Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ 32 μοσύνης ων ενεφορούμην, αλλ’ ότι θερμότατα ικέτευον Αυτόν να με αφήση εις την εν Ελβετία θέσιν μου» 12 . Ήταν μόλις 39 ετών και είχε ήδη φτάσει στο υψη- λότερο επαγγελματικό πόστο της διπλωματικής του καριέρας. Το Υπουργείο Εξωτερικών βρέθηκε υπό τη διεύθυνσή του από το 1816 έως το 1822. Η πολιτική του πρωθυπουργού της Αυστρίας Κλέμενς Βέντσελ Νέπομουκ Λόθαρ, πρίγκιπα φον Μέτερνιχ (1773- 1859), ήταν η αποτροπή των επαναστάσεων, ενώ επι- δίωξη του τσάρου, του οποίου η χώρα είχε υποστεί το βαρύτερο χτύπημα από τους πολέμους του Ναπολέο- ντα, ήταν η διατήρηση της ειρήνης. Ο Καποδίστριας ήταν υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης, αλλά όχι πάση θυσία. Η Αγγλία του Κάσλρεϊ (υποκόμης Ρόμπερτ Στιούαρτ, μαρκήσιος του Λοντοντέρι, 1769-1822) τηρούσε καιροσκοπική πολιτική, ανάλογη με τα βρετα- νικά συμφέροντα. Από τους τρεις ομολόγους του, ο Κάσλρεϊ δεσμευόταν περισσότερο από το Κοινοβούλιο στην άσκηση πολιτικής. Η σύγκρουση ανάμεσα στον Μέτερνιχ και στον Κα- ποδίστρια εκδηλώθηκε ήδη από το Συνέδριο του Άα- χεν, το 1818, και τη Διάσκεψη του Κάρλσμπαντ, που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1819, όταν η Αυστρία και η Πρωσία αποφάσισαν να αστυνομεύσουν τους Φιλελεύθερους της Ευρώπης. Ο Καποδίστριας έπεισε τον τσάρο Αλέξανδρο να αντιπαρατεθεί στην