Ιωάννης Καποδίστριας

ΘΑΝΟΣ Μ. ΒΕΡΕΜΗΣ – IAKΩΒΟΣ Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ 28 στη Γαλλία, με τη Συνθήκη του Τιλσίτ, ιδρύθηκε η «Επτα- νησιακή Δημοκρατία» (1802-1807). Υπουργικές θέ- σεις στο κράτος αυτό με τη σύντομη διάρκεια ζωής ανέλαβαν τόσο ο πατέρας (Αντωνο-Μαρίας) όσο και ο γιος του Ιωάννης. Ο Ιωάννης Καποδίστριας διετέλε- σε ο τελευταίος Γενικός Επίτροπος για την άμυνα της Λευκάδας από επίθεση του Αλή Πασά με γαλλική βοή- θεια. 8 Ήταν επίσης υπεύθυνος για την εκσκαφή τάφρου που χώρισε οριστικά τη Λευκάδα από την Ακαρνανία. Η υπογραφή της Συνθήκης του Τιλσίτ υπήρξε μεγάλη απογοήτευση για τον ίδιο. Εγκατέλειψε για ένα διάστη- μα την ενασχόλησή του με τα κοινά, επανερχόμενος στην άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος. Το 1809 εντάχθηκε στη διπλωματική υπηρεσία της τσαρικής Αυλής, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1822. Ξεκίνησε με τον βαθμό του αυλικού συμβούλου, αλλά σύντομα αναρριχήθηκε στη διπλωματική ιεραρ- χία. Το 1811, έπειτα από ενέργειες του πατέρα Στούρ- τζα, τοποθετήθηκε ως υπεράριθμος ακόλουθος στη ρωσική πρεσβεία στη Βιέννη, ως ειδικός σε ζητήματα Ανατολής και Βαλκανίων. 9 Με τα προσόντα αυτά ο Καποδίστριας διορίστηκε διπλωματικός σύμβουλος του Διοικητή του Στρατού του Δουνάβεως, ναυάρχου Τσι- τσαγώφ. Στο Βουκουρέστι ασχολήθηκε με την υλοποίη­ ση της ομώνυμης συνθήκης μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά του Ναπολέοντα. Ο