Ίντριγκα στο Ιόνιο

13 Ι Ν Τ Ρ Ι Γ Κ Α Σ Τ Ο Ι Ο Ν Ι Ο εργοδότη του να ζυγίζει το κινητό τηλέφωνο στο χέρι του σκεφτικός. Λες και αντιλήφθηκε ξαφνικά ότι κάποιος τον παρακολουθούσε, έστρεψε το βλέμμα του προς την προ- κυμαία. Ο ξερακιανός άντρας ίσα που πρόλαβε να κοιτά- ξει τους συναδέλφους του και να καμωθεί ότι δεν είχε χάσει λέξη από τη συζήτησή τους. Με την άκρη του ματιού του είδε τον Μπουχάρεφ, φα- νερά σκανδαλισμένο, να κοιτάζει προς τη μεριά του τρα- πεζιού. Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή η γαλλίδα φιλενάδα του τον κοίταζε με ένα τεράστιο ερωτηματικό στα όμορφα μάτια της. Φαίνεται ότι αυτό καθησύχασε τον Ρώσο, γιατί της έκανε μια αόριστη χειρονομία που δεν σήμαινε τίποτε και κοίταξε το κινητό του τηλέφωνο, λες και περίμενε από εκείνο την απάντηση στο πρόβλημα που τον απασχολούσε. Καταλαβαίνοντας ότι έπρεπε να κινηθεί γοργά, ο ξερα- κιανός τριαντάρης σηκώθηκε από την καρέκλα του, ανα- κλαδίστηκε και ανακοίνωσε στην παρέα του ότι θα πήγαι- νε μέσα για λίγο να ρίξει μια ματιά στα «μηχανήματά» του. Χωρίς να βιάζεται, ενώ στην πραγματικότητα σκοτω- νόταν, προχώρησε προς τη ράμπα που συνέδεε το σκάφος με την προκυμαία. Έκλεισε το μάτι στους δυο σωματοφύ- λακες, που του το ανταπέδωσαν με τσιγκούνικα χαμόγελα, και προχώρησε στο πρυμναίο κατάστρωμα. Σταμάτησε για να στήσει αυτί προς το επάνω κατάστρωμα. Ο Γκουρίν, ο καπετάνιος, που βγήκε ξαφνικά από το τσάρτρουμ, τον έκανε κυριολεκτικά να αναπηδήσει. Προ- σποιήθηκε ότι είχε ξαφνιαστεί και χαμογέλασε όσο πιο πλατιά μπορούσε – είχε αντιληφθεί το σμίξιμο των φρυδιών του πλοιάρχου και την καχυποψία που, τώρα τελευταία, έβλεπε τακτικά στα μάτια του. «Γριγκόρι!» του είπε, με αισθητή την ψυχρότητα στη