Ίντριγκα στο Ιόνιο

11 Ι Ν Τ Ρ Ι Γ Κ Α Σ Τ Ο Ι Ο Ν Ι Ο Αθήνα, 20 Αυγούστου… Συγκρατώντας με δυσκολία την οργή του, ο Τζαμάλ Σαφάρ στεκόταν τώρα όρθιος πίσω από το γραφείο του, με το κόκκινο τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί του. Το φαξ που είχε φτάσει πριν από λίγο ήταν πεταμένο πάνω στο γρα- φείο. Μερικές από τις αράδες του ήσαν υπογραμμισμένες με κόκκινο μαρκαδόρο και σε ένα από τα περιθώρια ήταν σημειωμένο με αραβικούς χαρακτήρες το μήνυμα: « Να επικοινωνήσει ο Μπουχάρεφ με Κλέαρχο! ». «Όχι για μένα, καλέ μου φίλε» έλεγε στο τηλέφωνο. «Για τον Πρόεδρο. Μόλις πήραμε σήμα από τη Δαμασκό». «Τι έγινε πάλι, τι πήγε στραβά;» ρώτησε η φωνή του Μπουχάρεφ από το τηλέφωνο. «Ένα από τα φορτία κατασχέθηκε στην Ιταλία. Η Δα- μασκός φοβάται άλλη κατάσχεση». «Πιστεύουν ότι είναι δουλειά της CIA πάλι;» «Τι άλλο;» απάντησε ο Tζαμάλ με τα δόντια σφιγμένα. Άκουσε τον συνομιλητή του νασταματάει για ναπάρει βαθιά ανάσα και να την αφήνει να βγει σιγά σιγά και με θόρυβο. «Πώς διάβολο το μαθαίνουν κάθε φορά, μπορείς να μου πεις;» ρώτησε μετά. «Αρχίζω να φοβάμαι ότι έχουν κρυστάλλινη σφαίρα και ότι διαβάζουν ό,τι κι αν κάνουμε». «Μην είσαι ανόητος. Πες, καλύτερα, ότι είμαστε κράτος προδοτών». «Δεν μου αρέσει να το παραδέχομαι αυτό» είπε ο Τζα- μάλ βαριά. «Θα πρέπει να μιλήσεις στον Κλέαρχο, Ντμίτρι». «Το ξέρω» πρόφερε ο άλλος, βαριά κι αυτός. «Το ερώ- τημα είναι: Τι να του πω; Ιδέα δεν έχει τι είδους φορτίο παρέλαβε το πλοίο του από το Ταλίν».