Ίντριγκα στο Ιόνιο

9 Ι Ν Τ Ρ Ι Γ Κ Α Σ Τ Ο Ι Ο Ν Ι Ο Κάννες, 20 Αυγούστου… Στην πλαζ μπροστά στην ηλιόλουστη Κρουαζέτ επικρα- τούσε το αδιαχώρητο και, όπως κάθε μέρα, η πλειοψηφία των λουομένων ήταν γένους θηλυκού. Οι περισσότερες κο- λυμβήτριες, εντελώς μέσα στη μόδα, είχαν πετάξει και το τελευταίο φύλλο συκιάς και απολάμβαναν τον ήλιο και την αρμύρα όπως τις είχε γεννήσει η μάνα τους. Το ίδιο αδια- χώρητο επικρατούσε και στα εστιατόρια πάνω από την πλαζ, με τη διαφορά ότι εδώ οι πελάτες τηρούσαν κάπως τα προσχήματα – δεν έτρωγαν όπως τους είχε γεννήσει η μάνα τους. Στην κοντινή μαρίνα επικρατούσε άλλου είδους αδια- χώρητο, με μερικά από τα πιο όμορφα σκάφη του κόσμου να συναγωνίζονται σε σχέδιο και σύγχρονο εξοπλισμό. Ανάμεσά τους το Volga, η θαλαμηγός του πασίγνωστου ρώσου μεγιστάνα Ντμίτρι Μπουχάρεφ, φάνταζε λες και ήταν σκάφος από το μέλλον. Δυο μεγαλόσωμοι άντρες με άσπρα πανταλόνια και φανελάκια σταμπαρισμένα κυκλικά με το όνομα του σκά- φους στα ρώσικα και στα λατινικά φύλαγαν σκοποί στο πόδι της σκάλας που συνέδεε το σκάφος με την προκυμαία. Τέσσερα μέλη του πληρώματος, που φορούσαν κι αυτοί άσπρα πανταλόνια και φανελάκια σταμπαρισμένα με το όνομα του σκάφους, κάθονταν στην αποβάθρα, στη σκιά που έριχνε το σκάφος, και κάπνιζαν συζητώντας – οι τρεις δηλαδή, γιατί ο τέταρτος, ένας ξερακιανός τριαντάρης με κατάμαυρο βλέμμα και μια λεπτή ουλή διαγώνια στο μέ- τωπο, καμωνόταν ότι λάβαινε μέρος στη συζήτηση, ενώ το μάτι του έπαιζε αδιάκοπα προς τη γέφυρα της θαλαμηγού. Ήταν η ώρα που ο Ντμίτρι Μπουχάρεφ έπαιρνε το πρωι-