Ίντριγκα στο Ιόνιο

19 Ι Ν Τ Ρ Ι Γ Κ Α Σ Τ Ο Ι Ο Ν Ι Ο σε να πετάξει το τσιγάρο του στη θάλασσα. Οι τέσσερις άλλοι τον μιμήθηκαν και στάθηκαν κλαρίνο πλάι του, καθώς ο Βαρδής έφτανε κοντά τους με μεγάλες δρασκελιές. «Όλα εντάξει, παιδιά;» ρώτησε. «Ναι, καπετάνιε» απάντησε ο λοστρόμος. «Πιο στεγα- νά δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Αλείψαμε το κανναβάτσο και με πίσσα, όπως βλέπεις». Ο Βαρδής επιθεώρησε τους ογκώδεις μπόγους με μια γρήγορη ματιά και κούνησε το κεφάλι του με ικανοποίηση. «Είναι αρκετά βαριές οι άγκυρες;» ρώτησε. «Θα κρατήσουν;» «Είναι γερές για να κρατήσουν μέτριο σκάφος σε φουρ- τούνα» απάντησε ο λοστρόμος. «Και το υπόλοιπο πλήρωμα;» «Κοιμούνται του καλού καιρού όλοι τους». «Ωραία!» σχολίασε ο καπετάν Βαρδής φανερά ικανο- ποιημένος. «Περάστε τις άγκυρες πάνω από τα ρέλια και περιμένετε το σινιάλο μου. Προσπαθήστε να ρίξετε τις κάσες στη θάλασσα ταυτόχρονα για να μη σκορπίσουν. Και να θυμόσαστε, αυτό που κάνουμε είναι προσωπική χάρη για τον κύριο Κλέαρχο!» «Δεν χρειάζεται να μας το πεις, καπετάνιε» είπε ο λοστρόμος. «Κι εγώ και τα παλικάρια ξέρουμε πολύ καλά γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε… Πάμε, παιδιά!» Οι τέσσερις ναύτες βοήθησαν ο ένας τον άλλο για να περάσουν τις άγκυρες πάνω από τα ρέλια, στηρίζοντας τα δέματα με τα γόνατά τους για να μην παρασυρθούν από το βάρος τους. Ο καπετάν Βαρδής παρακολουθούσε ικα- νοποιημένος. Σε μια στιγμή έγειρε πάνω από την κουπαστή για να κοιτάξει μπροστά, προς την πλώρη. Ύψωσε το χέρι του και, μόλις είδε τον σκοτεινό όγκο ενός νησιού να δια- γράφεται στον ορίζοντα, το κατέβασε γοργά.