Ίντριγκα στο Ιόνιο

18 T Ζ Ι Μ Μ Υ Κ Ο Ρ Ι Ν Η Σ Ιόνιο πέλαγος, 20 Αυγούστου… Η νύχτα ήταν φεγγαρόφωτη και η ήρεμη θάλασσα γυάλιζε σαν καθρέφτης κάτω από το άπλετο φως του αυγουστιά- τικου φεγγαριού. Το φορτηγό Θαλάσσιος Τιτάνας, που γλιστρούσε πάνω της με μειωμένη ταχύτητα, έμοιαζε με τεράστιο φάντασμα. Πάνω στη γέφυρα με τον υπερσύγ- χρονο εξοπλισμό, ο καπετάν Γιάννης Βαρδής στεκόταν πλάι στον υπεύθυνο γέφυρας και έψαχνε τον ορίζοντα με ένα ζευγάρι ισχυρά κιάλια. Μπροστά του, πάνω στην κονσόλα διακυβέρνησης, ήταν απλωμένος ένας θαλάσσιος χάρτης της περιοχής των Επτανήσων. Λες και είχε δει αυτό που έψαχνε, ο καπετάν Βαρδής χαμήλωσε τα κιάλια από τα μάτια του και συμβουλεύτηκε τον χάρτη. Με το δάχτυλό του ακολούθησε μια πορεία σε ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών ανάμεσα στη Στερεά Ελλά- δα και στη Λευκάδα. Σταματώντας το δάχτυλό του σε ένα σημείο ανάμεσα στον Σκορπιό και στο Μεγανήσι, ύψωσε το βλέμμα του στον υπεύθυνο γέφυρας, που παρακολουθούσε πάνω από τον ώμο του. Ο τελευταίος κατένευσε σχεδόν αδιόρατα και διόρθωσε ελαφρά την πορεία του σκάφους. Ο καπετάν Βαρδής βγήκε βιαστικά από τη γέφυρα και κατέβηκε στο κατάστρωμα. Ο λοστρόμος και τέσσερις από το πλήρωμα ήσαν ακουμπισμένοι στα ρέλια της κουπαστής και κάπνιζαν συζητώντας. Στα πόδια τους κείτονταν τρεις ορθογώνιοι όγκοι που έμοιαζαν με υπέρογκα πουγκιά, έτσι όπως ήσαν δεμένοι με χοντρό σκοινί στην κορυφή τους, το πισσαρισμένο κανναβάτσο που τα τύλιγε. Γύρω στον «λαι- μό» του κάθε πουγκιού ήταν περασμένη και μια μακριά αλυσίδα που κατέληγε σε μικρή άγκυρα. Πρώτος αντιλήφθηκε τον Βαρδή ο λοστρόμος και έσπευ-