Ίντριγκα στο Ιόνιο

16 T Ζ Ι Μ Μ Υ Κ Ο Ρ Ι Ν Η Σ Από την άλλη άκρη της γραμμής, ο Κλέαρχος έσκασε στα γέλια. «Εσύ έχεις πρόβλημα;» είπε λες και δεν πίστευε στ’ αυτιά του. «Εμείς έχουμε πρόβλημα. Κυβέρνηση έχου- με και κυβέρνηση δεν βλέπουμε, οι συμπατριώτες μου έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και κατηγορούν ο ένας τον άλλο για φτώχεια και διαφθορά. Καλά καλά δεν έχουμε νερό να πιούμε, βρε Ντμίτρι, μόνο και μόνο επειδή σφίξανε λίγο οι ζέστες!» «Δώσε μου την προσοχή σου για μια στιγμή, σε παρα- καλώ» είπε ο Μπουχάρεφ, μην κρύβοντας τη στενοχώρια του. «Θυμάσαι εκείνη τη μικρή χάρη που σου είχα ζητήσει;» «Τρεις κάσες από το Ταλίν; Ε, τις παραλάβαμε, όπως μου είπαν οι δικοί μου». «Το ξέρω, το ξέρω. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Έχεις ιδέα πού βρίσκεται το πλοίο αυτή την ώρα;» Ο Κλέαρχος κάγχασε από την άλλη μεριά. «Ξέρω πολύ καλά πού βρίσκεται το κάθε πλοίο μου οποιαδήποτε στιγ- μή και ώρα της ημέρας!» απάντησε θιγμένος. «Για άσε με να σκεφτώ μια στιγμή… Ο Θαλάσσιος Τιτάνας πρέπει να βρίσκεται κάπου στο Ιόνιο πέλαγος και να κατευθύνεται προς Πειραιά. Στον Πειραιά δεν θέλεις να παραδοθούν οι κάσες;» «Ναι, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν άλλα σχέ- δια». «Πώς;» έκανε ο Κλέαρχος, μην κρύβοντας το ξάφνιασμά του. «Κάποιοι άλλοι έχουν σχέδια για τις δικές σου κάσες;» «Είναι ολόκληρη ιστορία, Φάνη. Οι άνθρωποι που σου λέω είναι ικανοί να σαλτάρουν πάνω στο πλοίο και να τις αρπάξουν». Το τηλέφωνο βουβάθηκε για μια στιγμή. Ο Μπουχάρεφ δαγκώθηκε. Ήταν σίγουρος ότι είχε καταφέρει να αφήσει