Ίντριγκα στο Ιόνιο

14 T Ζ Ι Μ Μ Υ Κ Ο Ρ Ι Ν Η Σ φωνή του. «Για σένα έψαχνα. Πήγαινε ρίξε μια ματιά μέσα». «Γιατί; Έγινε τίποτα;» ρώτησε ο Γκριγκόρι, πασχίζοντας να μην προδώσει τα αληθινά του αισθήματα. «Ένας από τους δέκτες εκπέμπει εκείνο το περίεργο σήμα πάλι… Μου θυμίζει κώδικα Μορς – αν είναι δυνατόν, στην εποχή μας». Ο Γκριγκόρι γέλασε ψεύτικα και έκανε μια χαρακτηρι- στική χειρονομία. «Κάποιος θα έχει βαλθεί να μας κάνει πλάκα!» είπε. «Πάω να τσεκάρω πάντως». Έκανε μια καθησυχαστική χειρονομία στον Γκουρίν και ξεκίνησε για τον θάλαμο επικοινωνίας. Στην πόρτα κοντοστάθηκε, για να βεβαιωθεί ότι ο πλοίαρχος είχε απο- μακρυνθεί, και ύστερα μπήκε μέσα και έσπευσε να κα- θίσει στην κονσόλα. Είχε ακούσει κι αυτός το περίεργο ταπ ταπ που εξέπεμπε ένας από τους δέκτες. Έριξε άλ- λη μια ματιά στην πόρτα, για να βεβαιωθεί ότι ήταν μόνος, και, πιάνοντας ένα μολύβι, άνοιξε το μικρόφωνο και άρ- χισε να το χτυπάει με το μολύβι σύμφωνα με τον κώδικα του Μορς. * * * Ο Ντμίτρι Μπουχάρεφ έσφιξε τα χείλη και πληκτρολόγησε ένα νούμερο στο κινητό του. Καθώς περίμενε να γίνει η σύνδεση, στράφηκε και προχώρησε στην άλλη πλευρά του καταστρώματος, όσο πιο μακριά μπορούσε από το τραπέ- ζι όπου κάθονταν η φιλενάδα του και οι γονείς της. Η σύνδεση έγινε τελικά, αλλά δεν ήταν πολύ καλή. «Ναι!» είπε μια φωνή, με φόντο έντονα παράσιτα. Ήταν τόσο στρεβλωμένη, που για μια στιγμή ο Μπου-