Ο ιεροκήρυκας

[ 15 ] «Σε κάνα μήνα περίπου, μας είπαν». Ο Πάτρικ δεν μπορούσε με τίποτα να καταλάβει τι ήταν αυτό που είχε προκαλέσει τη χαρούμενη συμπεριφορά του Μέλμπεργ, αλλά άφησε τους προβληματισμούς στην άκρη για να συγκεντρω­ θεί στον λόγο για τον οποίο τον είχαν καλέσει. «Λοιπόν, τι βρήκατε;» Ο Μέλμπεργ κατέβαλε σοβαρή προσπάθεια για να σβήσει το χαμόγελο από το πρόσωπό του και έδειξε προς το σκοτεινό εσωτε­ ρικό της χαράδρας. «Ένα μικρό αγόρι, έξι χρονών περίπου, βγήκε κρυφά το πρωί, όσο κοιμόντουσαν ακόμη οι δικοί του, και πήγε, καθώς λέει, να παί­ ξει τον ιππότη εδώ, ανάμεσα στα βράχια. Αντί γι’ αυτό, βρήκε μια νεκρή γυναίκα. Μας ειδοποίησαν στις έξι και τέταρτο». «Πόση ώρα εξετάζουν οι άνθρωποι της Σήμανσης τον τόπο του εγκλήματος;» «Ήρθαν πριν από μίαώρα. Το ασθενοφόρο έφτασε πρώτο, και οι τραυματιοφορείς διαπίστωσαν αμέσως ότι δεν μπορούσαν να προ­ σφέρουν καμία ιατρική βοήθεια. Από εκείνη τη στιγμή και μετά πα­ ρέδωσαν τον χώρο στους τεχνικούς. Είναι λίγο εύθικτοι αυτοί εκεί οι τύποι… Μπήκα μέσα για να ρίξω απλώς μια μικρή ματιά και μου φέρθηκαν πολύ απρεπώς, πρέπει να ομολογήσω. Λοιπόν, υποθέτω ότι έτσι όπως σκύβουν όλη μέρα για να βρίσκουν ίνες με τα τσιμπι­ δάκια τους πρέπει να έχουν αρχίσει να γουστάρουν την τούρλα». Τώρα ο Πάτρικ αναγνώριζε ξανά τον προϊστάμενό του. Τα λόγια αυτά ήταν το σήμα κατατεθέν τουΜέλμπεργ, σίγουρα πράγματα. Ο Πάτρικ όμως ήξερε ότι ήταν ανώφελο να προσπαθήσει να διορθώ­ σει τις αντιλήψεις του. Θα ήταν πιο εύκολο να τις αφήνει απλώς να μπαίνουν από το ένα αυτί και να βγαίνουν από το άλλο.