Η ζωή μου: Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αφηγείται

R . J . G A D N E Y 22 ροπορικές επιδρομές των συμμάχων τον Δεκέμβριο του 1944. Θυμάται που έγραψε σε κάποιον με τον οποίο αλλη­ λογραφούσε, το όνομα του οποίου έχει ξεχάσει: «Ο χρόνος έχει επηρεάσει την πόλη περισσότερο απ’ όσο έχει επη­ ρεάσει εμένα». Αναρωτιέται, έχει απομείνει πια τίποτε από την παλιά Ουλμ; Τι απέγιναν οι φίλοι και οι αγαπημένοι μου: εκείνοι που συνέθεσαν τη ζωή μου και με διαμόρφωσαν; Εμένα: το πιο διάσημο πρόσωπο στη Γη. Πόση καλοσύνη μού έδειξαν οι κάτοικοι της Ουλμ, που θέλησαν να δώσουν σε έναν δρόμο το όνομά μου. Αντιθέ­ τως, οι ναζί τον ονόμασαν Φίχτεστρασε από τον Φίχτε, τα έργα του οποίου διαβάζονταν από τον Χίτλερ, καθώς επίσης και από άλλους ναζί, όπως ο Ντίτριχ Έκαρτ και ο Άρνολντ Φανκ. Μετά τον πόλεμο, ο δρόμος ονομάστηκε εκ νέου Άιν­ σταϊνστρασε. Η απάντησή του στην είδηση που του έστει­ λε ο δήμαρχος πάντα τον κάνει να χαμογελά. «Υπάρχει ένας δρόμος που φέρει το όνομά μου. Τουλάχιστον δεν είμαι υπεύθυνος για οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί εκεί. Είχα δίκιο που αρνήθηκα τα δικαιώματα ενός ελεύθερου αν­ θρώπου της Ουλμ, αν αναλογιστεί κανείς τη μοίρα των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία». Παίρνει την πένα του και γράφει: Όπως κι εσείς, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω τον γενέθλιο τόπο μου. Μπορώ όμως να κάνω κάτι για την ιστορία των στενών σχέσεων της νιότης μου. Ο