Η ζωή μου: Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αφηγείται

Η Ζ Ω Η Μ Ο Υ : Ο Α Λ Μ Π Ε Ρ Τ Α Ϊ Ν Σ Τ Α Ϊ Ν Α Φ Η Γ Ε Ι Τ Α Ι 21 καλύπτει ότι η οικογενειακή κατοικία των Μπόφορτ βρί­ σκεται στο Μπόφορτ Παρκ στο Γκρίνουιτς της κομητείας Φέρφιλντ στο Κονέκτικατ. Ο Άλμπερτ αναρωτιέται πώς είναι η Μίμι Μπόφορτ. Η φωνή της σίγουρα διαθέτει την αιώνια γοητεία της νιότης. Θα γίνει άραγε μια καινούργια φίλη; Μια έμπιστη φίλη, ίσως; Μια μυστική αγάπη που θα γαληνέψει την ψυχή του, μια ψυχή βασανισμένη από την ηλικία, από τα άλγη και τους πόνους και τα σκοτεινά προαι­ σθήματά του; Δέσμες ηλιόφωτος πέφτουν διαγώνια στο γραφείο του. Απολαμβάνει τα σχέδια που σχηματίζουν. Ξεφυλλίζει τις φθαρμένες σελίδες της Σονάτας για πιάνο και βιολί σε Μι ελάσσονα, Κ. 304, του Μότσαρτ. Είναι τιμή να βρίσκει τόση τρυφερότητα να ξεδιπλώνε­ ται, τόση καθαρότητα ομορφιάς και αλήθειας. Οι ιδιότητες αυτές είναι άφθαρτες. Πιστεύει, όπως ο Μότσαρτ, ότι έχει ξεδιαλύνει τις περιπλοκότητες του σύμπαντος. Η ουσία του αιώνιου στο σύμπαν είναι πέρα από το χέρι της μοίρας και την παραπλανημένη ανθρωπότητα. Η ηλικία μάς επι­ τρέπει να αισθανόμαστε τέτοιου είδους πράγματα. Στυλώνει τα μάτια στις σκιές που τρεμοπαίζουν στο πάτωμα. Στα σχέδιά τους φαντάζεται πως βλέπει τα πρόσω­ πα της οικογένειάς του, τους φίλους και τους αγαπημένους του. Του φαίνεται πως οι στενές και πολύτιμες φιλίες του υπήρξαν κυκλικές. Πάρα πολλές έχουν γίνει καπνός. Από το ξεκίνημά του κιόλας. Πολύ καιρό πριν. Στην Ουλμ στις έντεκα και μισή το πρωί, στο Β135 της Μπάνχοφστρασε, το σπίτι που καταστράφηκε σε μια από τις πιο βίαιες αε