Η ζωή μου: Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αφηγείται

R . J . G A D N E Y 16 «Τι να γιορτάσει κανείς; Τα γενέθλια είναι αυτόματο πράγμα. Όπως και να ’χει, τα γενέθλια είναι για τα παιδιά». Άλλη μια φορά σκουπίζει τα υγρά του μάτια. Η λάμψη τους έρχεται σε αντίθεση με τις ρυτίδες και τις αυλακιές του μετώπου του. «Είμαι εβδομήντα πέντε χρονών. Κανείς μας δεν γίνεται πιο νέος». Γεμίζει την πίπα του από το αλουμινένιο κουτί με τον καπνό Revelation και την ανάβει. Ένα σύννεφο καπνού υψώνεται στον αέρα. «Σε παρακαλώ, Χέλεν, φέρε μου τη ζεστή μου σοκολάτα». «Όλα στην ώρα τους». «Τι κρατάς, Χέλεν;» ΗφράουΝτούκας τού δίνει μια φωτογραφία εφημερίδας με το μανιτάρι της ατομικής βόμβας που κατέστρεψε τη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945. «Κάποιοι μαθητές από το Λίνκολν της Νεμπράσκα ζή­ τησαν να τους υπογράψετε αυτήν εδώ. Είστε διατεθειμένος να την υπογράψετε για χάρη τους;» Τυλιγμένος σε ένα σύννεφο καπνού από την πίπα, ο Άλμπερτ κοιτάζει θλιμμένα την εικόνα. «Αν πρέπει». «Θα σας φέρω τη σοκολάτα σας» λέει η φράου Ντούκας, σαν να υπόσχεται μια ανταμοιβή. Τον αφήνει μόνο να υπογράψει τη φωτογραφία: Α. Αϊν- στάιν, 14 Μαρτίου 1954 . Κατόπιν ο Άλμπερτ βγάζει μια κόλα χαρτί και γράφει: Στη Χιροσίμα χάθηκαν 140.000 ψυχές. 100.000 τραυ­ ματίστηκαν βαριά. 74.000 χάθηκαν στο Ναγκασάκι.