Η ζωή είναι δύσκολη

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ 28 ντας κάθε τόσο σε μια μάταιη προσπάθεια να απενεργοποιήσω τον σωματικό συναγερμό που είχε σημάνει. Ηεπόμενημέραξημέρωσεκαι,ωςόφειλα, έκαναμιαεπίσκεψη στον οικογενειακό μας γιατρό ο οποίος υπέθεσε ότι είχα κάποια ουρολοίμωξη και μου συνταγογράφησε αντιβιοτικά. Το τεστ όμως βγήκεαρνητικό, όπωςκαι τατεστπουακολούθησαν γιαπιοδυσνό­ ητες παθήσεις. Ο πόνος δεν έλεγε να υποχωρήσει. Από κει και πέρα, το χρονοδιάγραμμα των γεγονότων είναι κάπως θολό. Η μνήμη μου ήταν πάντα φτωχή και η ιατρική γραφειοκρατία με εμπόδισεναμεταφέρωτον ιατρικόμουφάκελοαπότοΠίτσμπουργκ στο ΜΙΤ, όταν μετακόμισα εκεί έντεκα χρόνια αργότερα. Όμως δεν θα ξεχάσωποτέ τακυριότεραεπεισόδια. Πρώτα, μια ουροδυναμική μελέτη στην οποία μου πέρασαν καθετήρα, με έβαλαν να πιω μια δεξαμενή υγρά και να ουρήσω σε ένα μηχάνη­ μα που μετρούσε την ένταση, τη ροή και τη λειτουργικότητα. Όλα φυσιολογικά. Δεύτερον, μια κυστεοσκόπηση, στην οποία ένας αμούστακος ουρολόγος εισήγαγε, πόντο πόντο, ένα παλιομοδίτι­ κοκυστοσκόπιο, σαντηλεσκοπικήκεραίαραδιοφώνου, στηνουρή­ θρα μου. Ο πόνος ήταν τέτοιος ώστε να με πείσει ότι σίγουρα κάτι κακό υπήρχε εκεί κάτω, αλλά τα αποτελέσματα βγήκαν πάλι αρνητικά: τίποτε κλινικά ενδιαφέρον· καμία ορατή βλάβη ή μό­ λυνση στην κύστη ή οπουδήποτε κατά μήκος της. Το νοσοκομείο πρέπει να είχε πολλή δουλειά εκείνη τη μέρα, γιατί ο γιατρός και η νοσοκόμα ξέχασαν να μου πουν ότι τα αποτελέσματα των εξε­ τάσεων ήταν αρνητικά. Ξανάβαλα με δυσκολία τα ρούχα μου, πήραεξιτήριοαπόμόνοςμου, κατηφόρισακουτσαίνοντας τηλεω­ φόρο Φορμπς κι επέστρεψα στον γελοίο, γοτθικού στιλ ουρανο­ ξύστη όπου δούλευα, με τον πρησμένο φαλλό του Καθεδρικού ΝαούτηςΜάθησης τουΠίτσμπουργκναορθώνεται απόπάνωμου, ενώ ο δικός μου έσταζε αίμα στο εσώρουχό μου. Έκαναμια τελευταίαδιαβούλευσημε έναν άλλο ουρολόγοστο