Η υπόσχεση του νυχτεράργυρου 2: Το φλογισμένο μυστικό

8 γούσε στους δρόμους. Ο Χαλ φορούσε ακόμη τη στολή των Κρίγκαρε: σκουρόχρωμο δερμάτινο παντελόνι με δρακοφολίδες και δερμάτινο στρατιωτικό μανδύα. Έκα- νε κρύο όταν διέσχιζες την ατμόσφαιρα καβάλα σε δράκο και τα δερμάτινα ήταν ζεστά, προσφέροντας προστασία τόσο από τα στοιχεία της φύσης όσο και από τους εχθρούς· ελάχιστα πράγματα μπορούσαν να τρυπήσουν το δέρμα του δράκου. ΟΧαλ χαμογέλασε θλιμμένα στην Πέισλι, με το μονα- δικό του μάτι να γυαλίζει στο πρώτο πρωινό φως και με την έντονη κόκκινη ουλή, που ξεκινούσε από την κορυφή του κεφαλιού, περνούσε κάτω από την καλύπτρα κι έφτα- νε στο σαγόνι του, να έχει σουφρώσει. «Στα Βασίλεια του Βορρά, όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο, τιμάμε τη ζωή του, θυμόμαστε πώς έζησε και λέμε ιστορίες για τις πράξεις του – τις πράξεις εκείνες που, αν ήταν τυχερό, ήταν αποτυπωμένες πάνω του με τα σημάδια των Κρίγκα- ρε». Έδειξε τα γαλάζια τατουάζ που κάλυπταν τον λαιμό του κι έφταναν ως τα ξυρισμένα πλαϊνά του κεφαλιού· η λωρίδα των σκουρόξανθων μαλλιών που κάλυπτε το κέ- ντρο του κεφαλιού ήταν μακριά και πλεγμένη σε κοτσίδα, με τρόπο που θύμιζε στηνΠέισλι τις πιο ηλικιωμένες Δρα- κοσυνοδούς που είχε δει στις κρύπτες του Υπέργειου Κέν- σινγκτον. Η Πέισλι προχώρησε ένα βήμα προς το μέρος του. «Δεν έχεις δικαίωμα να μου μιλάς για πένθος. Δεν έχεις δικαίωμα να μου μιλάς για απώλεια. Ο αδερφός μου δεν είναι εδώ εξαιτίας των δικών σου! Δε θα επιτρέψω να γίνει