Η υπόσχεση του νυχτεράργυρου 2: Το φλογισμένο μυστικό

18 σλι την είδε, συνεπαρμένη από τρόμο, να απορροφάει όσα σημεία της πόρτας άγγιζε, ρουφώντας την ύλη στη μαυρίλα με το κροτάλισμα ενός ηλεκτρικού σπινθήρα. Στη συνέχεια το μουρμουρητό έσβησε, όπως και η σχισμή, αφήνοντας μια μεγάλη τρύπα στην πόρτα. Το χείλος της τρύπας στο ξύλο ήταν λείο και ακριβές, λες και υπήρχε πάντοτε εκεί, ένα άνοιγμα στον κόσμο. ΟΧαλ πετάχτηκε όρθιος και τράβηξε την Πέισλι μέσα απ’ την τρύπα. Εκείνη πάγωσε, παρακολουθώντας έντρο- μη την άλλη σχισμή να μεγαλώνει και να κινείται σιωπη- λά προς τα εμπρός. Οι έμποροι και οι πρωινοί πελάτες ούρλιαζαν κι έτρεχαν καθώς η σχισμή ρουφούσε οτιδή- ποτε άγγιζε, πριν εξαφανιστεί εξίσου ξαφνικά. Έξω επικρατούσε χάος, με ανθρώπους να απομακρύ- νονται απ’ την αγορά τρέχοντας, φωνάζοντας και ουρλιά- ζοντας. «Έλα, πρέπει να φύγουμε! Σύντομα θα ’ρθουν κι άλλοι Άντρες της Γιαρντ». Ο Χαλ τράβηξε την Πέισλι σ’ έναν κο- ντινό δρόμο. Έπειτα σε άλλον και άλλον έναν. Χώθηκαν σ’ ένα σοκάκι για να πάρουν ανάσα. ΗΠέισλι διπλώθηκε, με τις κατακόκκινες μπούκλες να πέφτουν στο πρόσωπό της. «Εκείνα τα πράγματα τι λες να είναι; Πύλες εισόδου στο Πέπλο;» ρώτησε ο Χαλ, ανασηκώνοντας το φρύδι πάνω από την καλύπτρα. «Ναι… Όχι, όχι πύλες εισόδου… Δε νομίζω πως θα ήθελες να τις διαβείς· είδες τι συνέβη με την πόρτα. Πι- στεύω πως δεν υπάρχει τίποτα καλό στο εσωτερικό τους» είπε η Πέισλι. «Αν η μητέρα ήταν εδώ, θα έκανε κάποιο