Η υπόσχεση του νυχτεράργυρου 2: Το φλογισμένο μυστικό

16 με τον Χαλ να ακολουθεί από κοντά. Πήδηξε πάνω σε ένα κάρο με λουλούδια και γύρισε για να βοηθήσει τον Χαλ. Εκείνος πήδηξε με τη σειρά του και συνέχισαν να τρέχουν κατά μήκος του παρακείμενου διαδρόμου πριν πηδήξουν απ’ την άλλη πλευρά. ΗΠέισλι ένιωθε έναν παράξενο ηλεκτρισμό στην ατμό- σφαιρα, λες και ο φόβος κι η αγωνία της απλώνονταν μπροστά τους, καθώς έτρεχαν με τον Χαλ προς την ανοι- χτή πλαϊνή πόρτα. Ενώ απείχαν ελάχιστα μέτρα, η πόρτα γλίστρησε στη θέση της και παγιδεύτηκαν. ΗΠέισλι κοί- ταξε τον Χαλ, που ανάσαινε κοφτά, με τις ξανθές πλεξού- δες να μαστιγώνουν το κεφάλι του, το μοναδικό γαλάζιο μάτι μισόκλειστο και διερευνητικό, έτσι όπως το σώμα του ήταν ελαφρά σκυμμένο και τα χέρια απλωμένα, έτοι- μος για όλα. Στη συνέχεια ορθώθηκε, το πρόσωπό του χαλάρωσε και γούρλωσε το μάτι. ΗΠέισλι γύρισε και είδε ότι ανάμεσα σ’ εκείνη και τον Χαλ και σε όσους τους κυνηγούσαν υπήρχε μια μαύρη σχισμή του Πέπλου, μεγάλη, επιβλητική κι απίστευτα σκοτεινή, καθώς ρούφαγε όλο το φως γύρω της. Η Πέισλι απομακρύνθηκε από τη σχισμή, νιώθοντας την πόρτα πίσω της και τον Χαλ δίπλα της. «Είναι όπως εκείνα τα πράγματα στο αστεροσκοπείο. Λες να μας ακολούθησαν;» ρώτησε ο Χαλ. ΗΠέισλι παρατηρούσε δύσπιστα. «Δεν ξέρω. Θέλω να πω ίσως. Χθες το βράδυ ήταν η πρώτη φορά που τα είδα. Ίσως είναι το Πέπλο – όχι ολόκληρο, κάποια κομμάτια, σαν σταγόνες που χύθηκαν στον κόσμομας…ήκάτι τέτοιο».