Η υπόσχεση του νυχτεράργυρου 2: Το φλογισμένο μυστικό

14 «Ναι, σ’ ευχαριστώ, Κρίγκαρε» είπε η Οντίλια στον Χαλ με ένα νεύμα επιδοκιμασίας, πριν γυρίσει απότομα το κεφάλι για να κοιτάξει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. ΗΠέισλι τότε διαπίστωσε γιατί είχε σταματήσει από- τομα η Οντίλια: Δύο Άντρες της Γιαρντ με τις μαυροκόκ- κινες στολές τους διέσχιζαν τον δρόμο προς το μέρος τους. Είχαν καρφώσει το βλέμμα στον Χαλ· τα γαλάζια σημάδια των Κρίγκαρε και η στολή από δρακόδερμα τον καθι- στούσαν ευδιάκριτο στόχο στους ήσυχους δρόμους του πρωινού. ΗΟντίλια μπήκε μπροστά στον Κρίγκαρε, τίναξε προς τα πίσω την κάπα της και ακούμπησε τα χέρια στις λαβές των κυρτών σπαθιών της. «Εις το όνομα του Γεώργιου, ακίνητοι!» φώναξαν οι Άντρες της Γιαρντ. «Τρέξτε!» ούρλιαξε η Οντίλια. Γύρισαν και οι τέσσερις κι άρχισαν να τρέχουν προς την κατεύθυνση απ’ όπου είχαν έρθει, διασχίζοντας θορυβωδώς τους δρόμους του Επίγειου Λονδίνου, με τους Άντρες της Γιαρντ στο κατόπι τους να χρησιμοποιούν τις σφυρίχτρες τους για να καλέ- σουν ενισχύσεις. Η Οντίλια έτρεχε πιο σβέλτα απ’ όλους, προπορευό- μενη, προσπαθώντας να τους απομακρύνει από τον κίν- δυνο. ΗΠέισλι δεν ξαφνιάστηκε βλέποντας τον Κόρμπετ να ακολουθεί από κοντά τη Δρακοσυνοδό, καθώς ο φόβος είχε βάλει φτερά στα πόδια του. Η Πέισλι έτρεχε πίσω απ’ τον Χαλ, για να διασφαλίσει ότι τους ακολουθούσε.