Η υπόσχεση του νυχτεράργυρου

13 νες τις μικρές γραμμές και τις εγκοπές που θα σημάδευαν τη μοίρα της. Κοίταξε προς τα πίσω, στη μεριά του εφημεριδοπώλη. Κανένας δε θα την κορόιδευε πια για την απουσία των άστρων καθοδήγησης. Έσφιξε το δισκάκι στην παλάμη της και έσπρωξε τις πόρτες του παρεκκλησιού, έτοιμη να αντιμετωπίσει το μέλλον της. Οι μπότες της Πέισλι αντήχησαν στο λιθόστρωτο δά- πεδο. Το βλέμμα της ακολούθησε τους ελικοειδείς κίονες των γραναζιών που περιστρέφονταν αργά μέχρι την κα- τάμαυρη σαν το μελάνι οροφή. Η οροφή έλαμπε από το φως χιλιάδων ψεύτικων άστρων, το καθένα αντίγραφο ενός αληθινού αστεριού, το καθένα κινούμενο στο Στερέω­ μα στην ίδια θέση με το αντίστοιχο αληθινό. Εστίασε το βλέμμα της σε ένα μικρό, φωτεινό άστρο και ένιωσε την ελπίδα να τρεμοπαίζει μέσα της. Ίσως τελικά τα άστρα της να ευθυγραμμίζονταν με ό,τι ήθελε· αλλιώς για ποιο λόγο ο Αρχισχεδιαστής τής είχε επιτρέψει να επιθυμεί κάτι που δεν υπήρχε στην πορεία της; Πάνω από το βάθρο κρεμόταν η Μοίρα. Η Πέισλι κα- θόταν συχνά στα στασίδια και παρατηρούσε τη σκηνή με τα ζωηρά χρώματα την ώρα που ο Μηχανουργός ιερέας διάβαζε από ταΠρότυπα Σχέδια, τις αρχαίες διδασκαλίες του Αρχισχεδιαστή. ΣτηΜοίρα αποτυπώνονταν δύο ιστορίες. Ημία έδειχνε με ποιο τρόπο ο Αρχισχεδιαστής είχε σφυρηλατήσει τις στριφογυριστές χρυσαφένιες τροχιές του Ουράνιου Μη-