Η υπόσχεση του νυχτεράργυρου

12 Όχι όμως και η Πέισλι. Είχε συμπληρώσει δεκατρείς κύκλους με όνειρα και ελπίδες. Προσπαθώντας να υπολογίσει μόνη της τι της επιφύλασσε η πορεία της. Τώρα πια είχε τα δικά της σχέ- δια για το μέλλον. Σχέδια που δεν τα είχε δημιουργήσει ο Αρχισχεδιαστής. Ήταν σπάνιο να περάσει τόσο μεγάλο διάστημα χωρίς να γνωρίζει κάποιος την πορεία του, όχι όμως πρωτάκου- στο. Οι Μηχανουργοί αποκάλυπταν το πεπρωμένο μόνο όταν τα άστρα έλεγαν πως είχε φτάσει η κατάλληλη ώρα. Για κάποιο λόγο τα άστρα της Πέισλι περίμεναν μέχρι αυτή τη στιγμή. Όμως τώρα, που ετοιμαζόταν να μάθει για τη διαδρο- μή της ζωής της, ένιωθε μέσα της μια παγερή αμφιβολία. ΗΠέισλι κατέβασε το χέρι από την πόρτα και δάγκω- σε το χείλος της. Τι θα γινόταν αν ο Αρχισχεδιαστής τής επιφύλασσε κάτι που δε θα το ήθελε; Γι’ αυτό τον λόγο δεν είχε αναφέρει την κλήτευσή της στη μητέρα και στον μικρότερο αδερφό της, τον Νταξ. Μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι και δε θα το μάθαινε κανείς. Υποχώρησε ένα βήμα και γύρισε για να φύγει. Αμέσως μετά όμως σταμάτησε. Χαμήλωσε το βλέμμα στην επιστολή της κλήτευσης, άνοιξε τον φάκελο και τον έγειρε για να κυλήσει από μέ- σα ο μικρός χάλκινος δίσκος που περιείχε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που χάιδεψε τα αυλάκια στην άκρη του δί- σκου και τα σταυρωτά χαράγματα στην επιφάνεια, εκεί-