Η χώρα των άλλων

Η Χ Ω Ρ Α Τ Ω Ν Α Λ Λ Ω Ν 13 πέθανε μέσα σε λίγες ώρες με φριχτούς πόνους. Στην οι­ κογένεια δεν άρεσε να μιλούν γι’ αυτό. Ντρέπονταν για την αφέλεια του πατέρα και για τις συνθήκες του θανάτου του, καθώς ο αξιοσέβαστος αξιωματικός πέθανε από ακα­ τάσχετη διάρροια στην εσωτερική αυλή, με τη λευκή του κελεμπία μέσα στις ακαθαρσίες. Εκείνη την απριλιάτικη μέρα του 1947, ο Αμίν χαμογέ­ λασε στη Ματίλντ και πίεσε τον αμαξά, που έτριβε τα βρό­ μικα γυμνά πόδια του το ένα με το άλλο, να βιαστεί. Ο χωρικός μαστίγωσε το μουλάρι ακόμα πιο δυνατά και η Ματίλντ αναπήδησε. Η βιαιότητα του τσιγγάνου τής προ­ καλούσε αγανάκτηση. Πλατάγιζε τη γλώσσα του, «Ρα», και χτυπούσε με το μαστίγιό του τα κοκαλιάρικα καπούλια του ζώου. Ήταν άνοιξη, και ηΜατίλντ ήταν δύο μηνών έγκυος. Τα χωράφια είχαν καλυφθεί από καλέντουλες, μολόχες και μποράντζες. Ένα δροσερό αεράκι κουνούσε τους μίσχους των ηλιοτροπίων. Στις δύο πλευρές του δρόμου εκτείνο­ νταν τα κτήματα των γάλλων αποίκων, οι οποίοι ήταν εγκα­ τεστημένοι εκεί είκοσι, τριάντα χρόνια τώρα και των οποίων οι φυτείες απλώνονταν σε ελαφριά κλίση μέχρι εκεί που φτάνει το βλέμμα. Οι περισσότεροι είχαν έρθει από την Αλγερία και οι αρχές τούς είχαν παραχωρήσει την πιο εύ­ φορη γη και τις μεγαλύτερες εκτάσεις. Ο Αμίν τέντωσε το ένα του χέρι και έβαλε το άλλο σαν γείσο πάνω από τα μάτια του, για να τα προστατεύσει από τον μεσημεριανό ήλιο και να μπορέσει να θαυμάσει τις απέραντες εκτάσεις που απλώνονταν γύρω του. Έδειξε στη σύζυγό του με τον δείκτη τις σειρές των κυπαρισσιών που περιστοίχιζαν την