Η χώρα των άλλων

Η Χ Ω Ρ Α Τ Ω Ν Α Λ Λ Ω Ν 19 τη σπρώξει έξω από το κρεβάτι, για να την αναγκάσει να τον ακολουθήσει, να φάνε στον υπαίθριο χώρο του ξενο­ δοχείου. Αλλά και εκεί πάλι, καθώς το κρασί ζέσταινε την καρδιά της, σκεφτόταν τη θέση που ο Αμίν θα ερχόταν σύντομα να καταλάβει ανάμεσα στους μηρούς της. Το ύφος του συζύγου της όμως είχε σοβαρέψει. Έφαγε μισό κοτό­ πουλο με τα χέρια και ήθελε να μιλήσει για το μέλλον. Δεν ήθελε να ανεβεί στο δωμάτιο και ενοχλήθηκε που του πρό­ τεινε να πάρουν έναν υπνάκο. Αρκετές φορές σηκώθηκε να κάνει τηλεφωνήματα. Όταν τον ρωτούσε με ποιον μι­ λούσε και πότε θα έφευγαν από το Ραμπάτ και το ξενοδο­ χείο, εκείνος δεν έδινε σαφή απάντηση. «Όλα θα πάνε καλά» της έλεγε. «Θα τα κανονίσω όλα». Μετά από μία εβδομάδα, κι ενώ η Ματίλντ είχε περάσει μόνη της το απόγευμα, εκείνος μπήκε στο δωμάτιο νευρι­ κός, αναστατωμένος. Η Ματίλντ τον γέμισε με χάδια, κά­ θισε στα γόνατά του. Ίσα που έβρεξε τα χείλη του στο ποτήρι της μπίρας που του είχε σερβίρει και είπε: « Έχω ένα κακό νέο. Πρέπει να περιμένουμε μερικούς μήνες μέ­ χρι να εγκατασταθούμε στην ιδιοκτησία μας. Μίλησα με τον ενοικιαστή και αρνείται να φύγει από το αγρόκτημα πριν από τη λήξη της μίσθωσης. Προσπάθησα να βρω ένα διαμέρισμα στο Μεκνές, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλοί πρόσφυγες και τίποτα προς ενοικίαση σε λογική τιμή». Η Ματίλντ ένιωσε απελπισία. «Τι θα κάνουμε λοιπόν;» «Στο μεσοδιάστημα θα μείνουμε στη μητέρα μου». ΗΜατίλντ σηκώθηκε με έναν πήδο και άρχισε να γελάει.