Η χώρα των άλλων

L E Ϊ L A S L I M A N I 16 μέρες. Από το Στρασβούργο στο Παρίσι, από το Παρίσι στη Μασσαλία και στη συνέχεια από τη Μασσαλία στο Αλγέρι, όπου επιβιβάστηκε σε ένα παλιό Junkers, στο οποίο πίστε­ ψε ότι θα πέθαινε. Καθισμένη σε ένα άβολο κάθισμα, πε­ ριτριγυρισμένη από άντρες με το βλέμμα κουρασμένο από τα τόσα χρόνια πολέμου, ίσα που κρατιόταν να μη βγάλει κραυγή. Κατά τη διάρκεια της πτήσης έκλαψε, έκανε εμε­ τό, προσευχήθηκε στον Θεό. Στο στόμα της αναμείχθηκαν οι γεύσεις της χολής και του αλατιού. Ήταν θλιμμένη, όχι τόσο γιατί μπορεί να πέθαινε πετώντας πάνω από την Αφρι­ κή, αλλά πιο πολύ από την ιδέα πως θα εμφανιζόταν στην αποβάθρα, όπου θα την περίμενε ο άντρας της ζωής της, με φόρεμα τσαλακωμένο και καταλερωμένο από τον εμετό. Τελικά προσγειώθηκε σώα και αβλαβής, και ο Αμίν ήταν εκεί, ομορφότερος παρά ποτέ, κάτω από έναν ουρανό τόσο βαθυγάλαζο, που θα έλεγες ότι τον είχαν πλύνει με τη μά­ νικα. Ο σύζυγός της τη φίλησε στα μάγουλα, διακριτικός μπροστά στα βλέμματα των άλλων επιβατών. Της έπιασε το δεξί χέρι με τρόπο αισθησιακό και ταυτόχρονα απειλη­ τικό. Έδειχνε να θέλει να την ελέγχει. Πήραν ταξί, και η Ματίλντ έγειρε πάνω στο σώμα του Αμίν, το οποίο ένιωσε επιτέλους τσιτωμένο από τον πόθο, να πεινάει για κείνη. «Θα κοιμηθούμε στο ξενοδοχείο από­ ψε» είπε απευθυνόμενος στον οδηγό και, σαν να ήθελε να αποδείξει την ηθική του ακεραιότητα, πρόσθεσε: «Είναι η σύζυγός μου. Μόλις ανταμωθήκαμε ξανά». Το Ραμπάτ ήταν μια μικρή πόλη, λευκή και λουσμένη στο φως, που εξέπληξε τη Ματίλντ με την κομψότητά της. Περιεργάστη