Η ξηρασία

J A N E H A R P E R 26 «Παρ’ όλα αυτά. Είναι πολύ κρίμα» είπε ο Φαλκ, και το εννοούσε. «Και ποιος είναι ο καινούργιος;» «Αρχιφύλακας Ράκο, και, αν μοιάζει να τα έχει παίξει, είναι επειδή πράγματι τα έχει παίξει τελείως». «Δεν είναι καλός; Φαίνεται να τα βγάζει πέρα μια χαρά με τον κόσμο». «Δεν ξέρω, ειλικρινά. Μόλις είχε έρθει εδώ όταν συνέβησαν όλα αυτά». «Σκέτη κόλαση να σου πέφτει μια τέτοια ιστορία μόλις φτάσεις». Η Γκρέτσεν δεν πρόλαβε να απαντήσει λόγω της μετακίνησης του κόσμου στην μπαλκονόπορτα. Το πλήθος παραμέριζε με σεβασμό για να περάσουν η Μπαρμπ και ο Τζέρι Χάντλερ, οι οποίοι μισόκλειναν τα μάτια τυφλωμένοι από τον ήλιο. Πιασμέ­ νοι σφιχτά από το χέρι, πλησίαζαν τις παρέες των ανθρώπων που είχαν παραστεί στην τελετή. Λίγα λόγια, μια αγκαλιά, ένα παλικαρίσιο νεύμα, και συνέχιζαν. «Πόσο καιρό έχεις να μιλήσεις μαζί τους;» ψιθύρισε η Γκρέ­ τσεν. «Είκοσι χρόνια. Με πήραν όμως την προηγούμενη βδομάδα» είπε ο Φαλκ. Περίμενε. Ο Τζέρι ήταν ακόμη στην άλλη άκρη της αυλής όταν τους πρόσεξε. Ξεκόλλησε από την αγκαλιά μιας παχουλής γυναίκας, αφήνοντάς τη να αγκαλιάζει σκέτο αέρα. Να είσαι στην κηδεία . Ο Φαλκ ήταν εκεί, όπως είχε λάβει εντολή. Και τώρα κοιτού­ σε τον πατέρα του Λιουκ που πλησίαζε. Η Γκρέτσεν γύρισε πρώτη, κόβοντας τη φόρα του Τζέρι με μια αγκαλιά. Το βλέμμα του καρφώθηκε στα μάτια του Φαλκ πάνω από τους ώμους της, οι κόρες των ματιών του διεσταλμένες και