Η ξηρασία

J A N E H A R P E R 18 Ανάγκασε τον εαυτό του να κοιτάξει ξανά τη φωτογραφία. Την τετράδα. Την κοπέλα στο πλευρό του. Κοίταξε τα μάτια της μέχρι που έσβησαν από την οθόνη. Ο Φαλκ θυμόταν πότε είχε τραβηχτεί η φωτογραφία. Ένα απόγευμα κοντά στο τέλος ενός ατελείωτου καλοκαιριού. Ήταν μια ωραία μέρα. Και μία από τις τελευταίες φωτογραφίες με τους τέσσερις μαζί. Δύο μήνες αργό­ τερα η κοπέλα με τα μαύρα μάτια ήταν νεκρή. Ο Λιουκ είπε ψέματα. Εσύ είπες ψέματα . Ο Φαλκ κάρφωσε τα μάτια του στο πάτωμα για ένα ολόκλη­ ρο λεπτό. Όταν τα σήκωσε πάλι, ο χρόνος είχε προχωρήσει και ο Λιουκ με την Κάρεν χαμογελούσαν με σφιγμένη επισημότητα τη μέρα του γάμου τους. Ο Φαλκ είχε λάβει πρόσκληση. Προ­ σπάθησε να θυμηθεί ποια δικαιολογία είχε χρησιμοποιήσει για να μην πάει. Τη δουλειά, το πιθανότερο. Οι πρώτες φωτογραφίες του Μπίλι άρχισαν να εμφανίζονται. Μωρό με κόκκινο πρόσωπο, κατόπιν νήπιο με μπόλικα μαλλά­ κια. Αργότερα, όταν άρχισε να μοιάζει κάπως με τον πατέρα του. Όρθιος με σορτσάκι δίπλα σ’ ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η οικογένεια μεταμφιεσμένη σε τρίο τεράτων, με βαμμένα πρό­ σωπα απ’ όπου η μπογιά είχε αρχίσει να λιώνει επειδή γελού­ σαν. Γρήγορη μετακίνηση στον χρόνο και η Κάρεν, λίγο μεγα­ λύτερη, κρατούσε στην αγκαλιά της ένα άλλο νεογέννητο. Σάρλοτ . Η τυχερή. Το δικό της όνομα δεν ήταν γραμμένο με λουλούδια. Λες και περίμενε την κατάλληλη στιγμή, η Σάρλοτ, που ήταν τώρα δεκατριών μηνών, άρχισε να κλαψουρίζει στην αγκαλιά της γιαγιάς της στην πρώτη σειρά. Η Μπαρμπ Χάντλερ έσφιξε τη μικρή πιο δυνατά στο στήθος της, κουνώντας τη νευ­ ρικά. Με το άλλο χέρι έκρυψε το πρόσωπό της μ’ ένα μαντίλι. Ο Φαλκ, που κάθε άλλο παρά ειδικός ήταν στα μωρά, ανα­ ρωτήθηκε αν η Σάρλοτ αναγνώρισε τη μητέρα της στην οθόνη. Ή αν είχε τσαντιστεί ίσως επειδή την είχαν περιλάβει σε μια