Η χίμαιρα

7 ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΜΕΡΕΣ Ο ΝΙΚΛΑΣ ΕΤΡΩΓΕ αργά κοιτάζοντας την οικογένειά του στην άλλη πλευρά του τραπεζιού. Ήταν μόλις δεκαεπτά Δεκεμβρίου και λίγο νωρίς, κατά τη γνώμη του, για χριστουγεν- νιάτικους στολισμούς, αλλά είχε αποφασίσει με την κόρη του να μην περιμένουν τελευταία στιγμή. Έτσι, το τραπέζι στόλιζαν μικροί Αγιοβασίληδες από λευκή πορσελάνη και το δωμάτιο φωτιζόταν από τη ζεστή λάμψη μιας γιρλάντας με χριστουγεν- νιάτικα φωτάκια. Ήξεραν ότι αν έφερναν από τώρα δέντρο στο σπίτι, δύσκολα θα επιβίωνε μέχρι την Παραμονή των Χριστου- γέννων. Έτσι κρέμασαν τα φωτάκια στο φωτιστικό πάνω από το τραπέζι, και τα άναψαν αντί για τη λάμπα. Η κόρη του φορούσε ένα πουλόβερ με μικρά κόκκινα και πρά- σινα φωτάκια που αναβόσβηναν, και ο ίδιος μια κόκκινη χριστου- γεννιάτικη γραβάτα. Το κοστούμι του ήταν φυσικά γκρι, όπως πάντα. Έπρεπε να υπάρχει κάποιο μέτρο στις παλαβομάρες. Έφερε στο στόμα του το πιρούνι με άλλη μια μπουκιά. Ένα κομμάτι ψητό ανανά, γλασαρισμένο με τζίντζερ, τσίλι και μέλι. Προσωπικά δεν πίστευε ότι τα φρούτα ταιριάζουν σε ένα κύριο πιάτο, όμως η κόρη του λάτρευε τον ανανά. Πιθανώς τον προτι- μούσε από το ζουμερό κρέας Kobe. Κανένα πρόβλημα, περισσό- τερη εκλεκτή λιχουδιά στο πιάτο του.