Η χίμαιρα

C A M I L L A L A C K B E R G & H E N R I K F E X E U S 14 αριθμούς. Η οροφή του είχε ύψος πέντε μέτρα από τη σκηνή. Έξι θα ήταν καλύτερα. Από το ταβάνι κρέμονταν δεκαεπτά μεταλ- λικοί σωλήνες στους οποίους μπορούσαν να τοποθετηθούν λάμπες και σκηνικά αντικείμενα. Ούτε αυτός ήταν καλός αριθμός. Όμως πέντε και δεκαεπτά έκανε είκοσι δύο, δηλαδή δύο δυάρια. Κα- λύτερα. Δύο συν δύο έκανε επίσης τέσσερα, που ήταν ο συνολικός αριθμός των παραστάσεων που θα έδινε στο θέατρο Σκάλα σε αυτή την περιοδεία. Στην κρεμάστρα κρεμόταν το κοστούμι που φορούσε στη σκηνή. Εκείνη την ημέρα εμφανίστηκε τρεις φορές, άλλωστε ήταν η τελευταία παράσταση πριν από τα Χριστούγεννα. Τρεις φορές. Επίσης σκατά. Δεν το είχε σκεφτεί αυτό. Με το κοστούμι ίδρωσε πολύ, έτσι όταν τελείωσε το σόου, γδύθηκε και μπήκε στο καμα- ρίνι φορώντας μόνο φανέλα και σώβρακο. Σε περίπτωση που κάποιος άνοιγε την πόρτα, ίσως έτσι έμοιαζε λίγο λιγότερο νεκρός αντί ξαπλωμένος στο πάτωμα με το κοστούμι που φορούσε στη σκηνή. Χαμογέλασε μόνος του. Μαθαίνεις από τα λάθη σου. Τον τρόμαξε ένας δυνατός κρότος από κάτω. Ακούστηκε σαν κάτι να έσπασε στη σκηνή. Οι βρισιές του Ούλα έφτασαν μέχρι τον Βίνσεντ, όμως είχε μάθει προ πολλού ότι κάποια πράγματα καλύτερα να μην τα ξέρεις. Στην αρχή της καριέρας του, προ- σπαθούσε να βοηθήσει τόσο στο στήσιμο όσο και στο ξεστήσιμο της παράστασης. Είχε ακούσει για σνομπ ερμηνευτές που δεν σήκωναν ποτέ ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι και ενδιαφέρονταν μόνο για την προσωπική τους απόδοση, και δεν ήθελε να είναι ένας από αυτούς. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε ότι εμπόδιζε τους ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά τους. Το καλύτερο για όλους ήταν να μένει μακριά, μέχρι να τελειώσουν. Αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να παραμείνει ξαπλωμένος στο σκληρό πάτωμα για τουλάχιστον άλλη μια ώρα, μέχρι να φορ-