Η ξηρασία (pocket)

[ 13 ] παράλογη έκπληξη: Άλλοι είχαν ρυτίδες γύρω από τα μάτια, άλλοι γκριζαρισμένα μαλλιά και παραπανίσια κιλά. Ένας ηλικιωμένος άνδρας, δυο σειρές πίσω, έπιασε το βλέμμα του Φαλκ και τον χαιρέτησε με μια κίνηση του κεφαλιού. Κοιτάχτη­ καν θλιμμένα, αναγνωρίζοντας ο ένας τον άλλο. Πώς τον έλεγαν; Ο Φαλκ προσπάθησε να θυμηθεί. Δεν κατάφερνε να συγκεντρωθεί. Τον είχε κάποτε καθηγητή. Ήταν σχεδόν σαν να τον έβλεπε στο μπροστινό μέρος της τάξης, να προσπαθεί κεφάτα να ζωντανέψει το ενδιαφέρον των βαριεστημένων εφήβων για τη γεωγραφία, την ξυλουργική ή κάτι άλλο. Η ανάμνηση όμως του ξέφευγε συνέχεια. Ο άνδρας τού έκανε νόημα να καθίσει στον πάγκο δίπλα του, δεί­ χνοντας ότι θα του έκανε χώρο, αλλά ο Φαλκ κούνησε αρνητικά το κεφάλι με ευγένεια και στράφηκε πάλι μπροστά του. Ακόμα και στα καλύτερά του απέφευγε να πιάνει συζητήσεις, και η συγκεκριμένη περίσταση, αναμφισβήτητα, απείχε τρομερά από τα καλύτερά του. Θεέ μου, εκείνο τοφέρετρο στη μέση ήταν μικρό. Το γεγονός ότι ήταν τοποθετημένοανάμεσασταδύοφέρετρα κανονικούμεγέθους επιδείνωνε το θέαμα. Αν ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Μικρά παιδιά με μαλλιά χτενισμένα προς τα πίσω το έδειχναν: Μπαμπά, κοίτα . Εκείνο το κουτί έχει τα χρώματα της ομάδας μας. Όσα ήταν αρκετά μεγάλα για να καταλαβαίνουν τι υπήρχε μέσα το κοιτούσαν σιωπηλά και σοκαρισμένα. Ντυμένα με τη στολή του σχολείου, κουνιόνταν νευ­ ρικά και πλησίαζαν λίγο πιο κοντά στη μητέρα τους. Πάνω από τα τρία φέρετρα, η μεγεθυμένη φωτογραφία μιας τετραμελούς οικογένειας κοιτούσε το εκκλησίασμα. Το παγωμένο ψηφιοποιημένο χαμόγελό τους δέσποζε τεράστιο πάνω από το πλήθος. Ο Φαλκ αναγνώρισε τη φωτογραφία από τις ειδήσεις. Είχε χρησιμοποιηθεί πολύ.