Η ξηρασία (pocket)

[ 33 ] ήταν παλιότερα. Φίλος για πολλούς από σας. Καλός γείτονας, δου­ λευταράς. Και αγαπούσε την οικογένεια που είχε φτιάξει». «Ναι, μέχρι που τους μακέλεψε». Τα λόγια που ακούστηκαν από το πίσωμέρος του πλήθους ήταν σιγανά, αλλά ο Φαλκ δεν ήταν ο μοναδικός που γύρισε το κεφάλι του απότομα. Οι άγριες ματιές του κόσμου μαρτύρησαν αυτόν που είχε μιλήσει, έναν μεγαλόσωμο κακογερασμένο σαρανταπεντάρη. Οι σαρκώδεις δικέφαλοί του, περισσότερο λίπος παρά μυς, διαγρά­ φηκαν κάτω από το μπλουζάκι του όταν σταύρωσε τα μπράτσα. Το πρόσωπό του ήταν κοκκινωπό, με ατημέλητα γένια και προκλητικό βλέμμα νταή. Κοίταζε έντονα όποιον γύριζε για να τον επιπλήξει, μέχρι πουο ένας μετά τον άλλο τραβούσαν τηματιά τους. ΗΜπαρμπ και ο Τζέρι δεν φάνηκε να άκουσαν τα λόγια του. Κάτι είναι κι αυτό, σκέφτηκε ο Φαλκ. «Ποιος είναι ο φωνακλάς;» ψιθύρισε, και η Γκρέτσεν τον κοίταξε έκπληκτη. «Δεν τον αναγνωρίζεις; Είναι ο Γκραντ Ντόου». «Πλάκα μού κάνεις». Ο Φαλκ ένιωσε τις τρίχες στον σβέρκο του να σηκώνονται και απόστρεψε το πρόσωπό του. Θυμόταν έναν ει­ κοσιπεντάρη, μυώδη και λεπτό σαν αθλητή. Αυτός ο τύπος έμοιαζε να έχει περάσει δύσκολα τις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν. «Δεί­ χνει πολύ διαφορετικός». «Παραμένει όμως μαλάκας περιωπής. Μην ανησυχείς. Δεν νομί­ ζω ότι σε είδε. Θα το ήξερες ήδη αν σε είχε δει». ΟΦαλκ ένευσε καταφατικά, αλλά συνέχισε να κοιτάζει αλλού. Η Μπαρμπ έβαλε τα κλάματα, πράγμα που ο κόσμος θεώρησε σημά­ δι ότι ο λόγος είχε τελειώσει, και οι άνθρωποι άρχισαν ενστικτωδώς να την πλησιάζουν ή να απομακρύνονται από κείνη, ανάλογα με τα