Η ξηρασία (pocket)

[ 30 ] «Να μάθεις τι;» Τα μάτια τουΤζέρι φάνηκαν σχεδόν μαύρα στο δυνατό φως του ήλιου. «Αν ο Λιουκ είχε σκοτώσει άλλη φορά». Ο Φαλκ έμεινε σιωπηλός. Δεν ρώτησε τον Τζέρι τι εννοούσε. «Ξέρεις…» ΟΤζέρι κατάπιε τα λόγια του όταν μια αδιάκριτη γυ­ ναίκα τον πλησίασε κουνιστή σαν πάπια για να τον ενημερώσει ότι ο ιερέας ήθελε να του μιλήσει. Αμέσως, αν ήταν δυνατόν. «Χριστέ μου, τι καταραμένο χάος» είπε απότομα ο Τζέρι, και η γυναίκα καθάρισε τον λαιμό της, υιοθετώντας μια έκφραση υπομο­ νετικής καρτερίας. Ο Τζέρι στράφηκε πάλι στον Φαλκ. «Πρέπει να φύγω. Θα είμαστε σε επαφή». Έσφιξε το χέρι του Φαλκ, κρατώντας το μία στιγμή παραπάνω απ’ όσο ήταν αναγκαίο. Ο Φαλκ ένευσε καταφατικά. Καταλάβαινε. Ο Τζέρι ακολούθησε τηγυναίκα, πιοκοντός και καμπουριασμένος τώρα. ΗΓκρέτσεν, αφού παρηγόρησε τον γιο της, επέστρεψε κοντά στον Φαλκ. Στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλο, κοιτάζοντας τον Τζέρι να απομακρύνεται. «Είναι πολύ χάλια» είπε σιγανά. «Άκουσα ότι χθες έβαλε τις φωνές στον Κρεγκ Χόρνμπι στο σουπερμάρκετ, κατηγορώντας τον ότι αστειευόταν με την κατάσταση ή κάτι τέτοιο. Γεγονός μάλλον απίθα­ νο,μεδεδομένοότιοΚρεγκείναιφίλοςτουπενήνταολόκληραχρόνια». ΟΦαλκ δεν μπορούσε να φανταστεί κανέναν, πόσο μάλλον τον στωικό Κρεγκ Χόρνμπι, να αστειεύεται για κείνα τα τρία φριχτά φέ­ ρετρα. «Δεν υπήρξε κανένα προειδοποιητικό σημάδι από μεριάς του Λιουκ;» Δεν κατάφερε να μη ρωτήσει.