Η ξηρασία (pocket)

[ 27 ] όλους θανάσιμαμε ιστορίες τρόμου γιαπαιδιάπου έπαιζαν με αγρο­ τικά εργαλεία;» «Ναι. Είκοσι χρόνια κατάφερε να αποφύγει το έμφραγμα». «Παρ’όλα αυτά. Είναι πολύ κρίμα» είπε οΦαλκ, και το εννοούσε. «Και ποιος είναι ο καινούργιος;» «Αρχιφύλακας Ράκο, και, αν μοιάζει να τα έχει παίξει, είναι επειδή πράγματι τα έχει παίξει τελείως». «Δεν είναι καλός; Φαίνεται να τα βγάζει πέρα μια χαρά με τον κόσμο». «Δεν ξέρω, ειλικρινά. Μόλις είχε έρθει εδώ όταν συνέβησαν όλα αυτά». «Σκέτη κόλαση να σου πέφτει μια τέτοια ιστορία μόλις φτάσεις». Η Γκρέτσεν δεν πρόλαβε να απαντήσει λόγω της μετακίνησης του κόσμου στην μπαλκονόπορτα. Το πλήθος παραμέριζε με σεβα­ σμό για να περάσουν η Μπαρμπ και ο Τζέρι Χάντλερ, οι οποίοι μι­ σόκλειναν ταμάτια τυφλωμένοι από τον ήλιο. Πιασμένοι σφιχτάαπό το χέρι, πλησίαζαν τις παρέες των ανθρώπων που είχαν παραστεί στην τελετή. Λίγα λόγια, μια αγκαλιά, ένα παλικαρίσιο νεύμα, και συνέχιζαν. «Πόσο καιρό έχεις να μιλήσεις μαζί τους;» ψιθύρισε η Γκρέτσεν. «Είκοσι χρόνια. Με πήραν όμως την προηγούμενη βδομάδα» είπε ο Φαλκ. Περίμενε. Ο Τζέρι ήταν ακόμη στην άλλη άκρη της αυλής όταν τους πρόσεξε. Ξεκόλλησε από την αγκαλιά μιας παχου­ λής γυναίκας, αφήνοντάς τη να αγκαλιάζει σκέτο αέρα. Να είσαι στην κηδεία . Ο Φαλκ ήταν εκεί, όπως είχε λάβει εντολή. Και τώρα κοιτούσε τον πατέρα του Λιουκ που πλησίαζε. ***