Η ξηρασία (pocket)

[ 22 ] ακόμη πολύ στη φωτογραφία της εφηβικής τετράδας που είχε προ­ βληθεί νωρίτερα. Σε σχέση με τη φωτογραφία όπου ο Λιουκ την κρατούσε από τη μέση, ήταν λιγάκι πιο γεμάτη τώρα και τα ξανθωπά μαλλιά της ίσως διατηρούσαν το χρώμα τους χάρη σε κάποια βαφή, αλλά τα γαλανά μάτια και τα έντονα ζυγωματικά ήταν εκατό τοις εκατό η Γκρέτσεν. Το επίσημο παντελόνι και το μπλουζάκι της ίσως ήταν κάπως πιο στενά από τα ρούχα που φορούν συνήθως στις κηδείες, και η ίδια φαινόταν να νιώθει άβολα με αυτά. ΟΦαλκ αναρωτήθηκε αν τα είχε δανειστεί ή αν τα φορούσε σπάνια. Η Γκρέτσεν τον κοιτούσε εξίσου διερευνητικά και, όταν οι ματιές τους συναντήθηκαν, έβαλε τα γέλια. Αμέσωςφάνηκε πιο ξέγνοιαστη, νεότερη. «Πάμε». Άπλωσε το χέρι της και του έσφιξε το μπράτσο. Ένιωσε την παλάμη της δροσερή πάνω στο δέρμα του. «Θα προσφέρουν καφέ και αναψυκτικά στην αίθουσα εκδηλώσεων της κοινότητας. Θα τα βγάλουμε πέρα μαζί». Μόλις ξεκίνησαν, η Γκρέτσεν φώναξε ένα αγοράκι που σκου­ ντούσε κάτι μ’ ένα κλαδί. Εκείνο σήκωσε τα μάτια και παράτησε απρόθυμα αυτό που έκανε. Η Γκρέτσεν τού άπλωσε το χέρι, αλλά το παιδί κούνησε το κεφάλι αρνητικά και έτρεξε μπροστά χοροπηδώ­ ντας και κραδαίνοντας το κλαδί του σαν σπαθί. «Ογιος μου, οΛάκι» είπε η Γκρέτσεν, κοιτάζοντας λοξά τονΦαλκ. «Α, ναι. Σωστά». ΟΦαλκ χρειάστηκε μιαστιγμή για ναθυμηθεί ότι τοκορίτσι πουήξερεήταντώραπιαμητέρα. «Έμαθαότι έκανεςμωρό». «Από ποιον; Από τον Λιουκ;» «Μάλλον αυτός πρέπει να μου το είπε» απάντησε οΦαλκ. «Αλλά πριν από αρκετό καιρό. Προφανώς. Πόσων χρονών είναι;»