Η τριλογία του Μπέλφαστ

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 8 Αυτό που κάνει τους ήρωές του ενδιαφέροντες είναι το ότι δεν είναι μονοδιάστατοι. Ο Φέγκαν είναι δολοφόνος αλλά αυτό είναι κάτι που στην πορεία το ξεχνάς: η ευαισθησία και η πολύπλοκη ψυχοσύνθεση που αριστοτεχνικά αφήνει ο Νέβιλ να διαφανεί τον καθιστά εξαιρετικά συ- μπαθή και ως μυθιστορηματικό ήρωα αξέχαστο – μέχρι και το όνομά του είναι καλό, το έχουν αυτό μερικά ονόματα. Ο Λένον πάλι, αν και αστυνομικός, εκπροσωπώντας τυπικά τη νομιμοφροσύνη, απέχει πολύ από το να είναι άγιος. Εγκατέλειψε την έγκυο σύντροφό του, δεν ενδι- αφέρθηκε για το παιδί του παρά μόνο όταν αναγκάστηκε να το φροντί- σει, είναι καθολικός ενώ το σώμα της αστυνομίας στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από προτεστάντες, η οικογένειά του τον θεωρεί προ- δότη και κόβει κάθε σχέση μαζί του, είναι γυναικάς, ένας ήρωας σκάρ- τος. Ο ίδιος ο Νέβιλ έχει πει σε συνέντευξη πως του κάνει εντύπωση ότι οι αναγνώστες είναι πρόθυμοι να συμπαθήσουν τον Φέγκαν κι ας είναι δολοφόνος, ενώ δεν συγχωρούν τον Λένον που είναι γυναικάς. Κι αυτός ο σκάρτος ήρωας όμως έχει ψήγματα ηθικής μέσα του, προσπαθεί να κάνει το σωστό, όχι πάντα πετυχημένα. Ο Λένον δεν έχει τη μοναδικό- τητα του Φέγκαν (όπως θα καταλάβατε κι εγώ συμπαθώ τον δολοφόνο Φέγκαν περισσότερο από τον Λένον, από την άλλη όμως είναι ο πρώτος ήρωας, το πρώτο βιβλίο που μετέφρασα οπότε ίσως και να είμαι λίγο προκατειλημμένη). Ο Λένον έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά των ηρώων αστυνομικών μυθιστορημάτων. Είναι τσακισμένος, έχει κάποια «κακή συνήθεια», εν προκειμένω μια ροπή προς τον αγοραίο έρωτα, είναι μόνος, έχει μια κόρη. Ο Νέβιλ παίρνει πολυχρησιμοποιημένα υλικά αλλά με το ιδιαίτερο ταλέντο του καταφέρνει να τα κάνει ξεχωριστά. Οι ιστορίες του Νέβιλ έχουν γερά θεμέλια: εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή, καλοδουλεμένη ιστορία, στιβαρούς ήρωες, πολιτικό-ιστορικό φόντο. Όλα αυτά, βέβαια, θα μπορούσαν να μένουν μετέωρα αν ο συγ- γραφέας δεν είχε την πένα που έχει. Ο Νέβιλ «τσεκάρει» όλα τα κου- τάκια του καλού αστυνομικού, έχει ταλέντο, έχει γνώση του κόσμου, έχει χιούμορ. Τα βιβλία του είναι σκοτεινά και βίαια, αλλά ταυτόχρονα αφήνουν να διαφανεί η ευαισθησία και η συμπάθεια του συγγραφέα για τα βάσανα των ανθρώπων στον ήδη βασανισμένο τόπο του. Γι’ αυτό και όταν διαβάζεις Νέβιλ, δεν έχεις την αίσθηση ότι διαβάζεις απλώς ένα αστυνομικό μυθιστόρημα: αντικρίζεις κατάματα το παράξενο, σκοτεινό, πληγωμένο μα και περήφανο πρόσωπο της Βόρειας Ιρλανδίας. ΒΑΣΙΑ ΤΖΑΝΑΚΑΡΗ