Η τριλογία του Μπέλφαστ

Κ Λ Ε Μ Μ Ε Ν Ε Σ Ψ Υ Χ Ε Σ 751 «Η Μπέρνι ΜακΚένα είμαι». Η φωνή της ακούστηκε απότομη στην άλλη άκρη της γραμμής. Τους τελευταίους μήνες είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο αλλά κι από κοντά αμέτρητες φορές, μολαταύτα εκείνη εξακολουθούσε να ξεκι- νάει τα τηλεφωνήματά τους με αυτή την αγκυλωμένη επισημότητα. «Τι κάνεις;» ρώτησε ο Λένον. Το ενδιαφέρον του για την υγεία της χρησίμευε μόνο για να κάνει μια πρόβλεψη για το πώς θα κυλούσε η συζήτηση. Οι κουβέντες τους σπάνια πήγαιναν καλά. «Καλά είμαι» είπε. Δεν ρώτησε πώς ήταν ο Λένον. «Η Έλεν;» «Ναι, τι;» Με το που ξεστόμισε αυτά τα λόγια, ο Λένον μετά- νιωσε για την εχθρότητα που φανέρωνε η φωνή του. «Δεν υπάρχει λόγος να έχεις τέτοιο ύφος» είπε η Μπέρνι, τόσο απότομα, λες και μιλούσε με τα χείλια σφραγισμένα. «Μι- κρανιψιά μου είναι. Έχω κάθε δικαίωμα να ρωτάω τι κάνει, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εσύ...» «Έξι χρόνια δεν ήθελες να την ξέρεις» είπε ο Λένον, μορφά- ζοντας. «Ούτε κι εσύ» είπε εκείνη. Ο Λένον κατάπιε τον θυμό του. «Καλά είναι, τέλος πάντων. Είναι στο κρεβάτι». «Βλέπει ακόμη εφιάλτες;» «Μερικές φορές». «Την τελευταία φορά που την είδα, τα μάτια της ήταν κομμέ- να» είπε ανήσυχη. «Μερικές νύχτες είναι καλύτερες από άλλες» είπε ο Λένον. «Τηλεφώνησες στον δρα Μόραν να τη δει;» «Ο γιατρός μου την έχει στη λίστα αναμονής για τον παιδο- ψυχ...» «Μα θα πρέπει να περιμένει μήνες. Ο δρ. Μόραν μπορεί να τη δει αμέσως». Ο Λένον είδε την υπόλοιπη συζήτηση να ξετυλίγεται μπροστά του. Έκλεισε τα μάτια του. «Δεν μπορώ να πληρώσω ιδιώτη» είπε. «Εγώ μπορώ» είπε η Μπέρνι. «Ο Μάικλ μάς φρόντισε. Μπο- ρώ να πληρώσω ό,τι χρειαστεί».