Η τριλογία του Μπέλφαστ

Κ Λ Ε Μ Μ Ε Ν Ε Σ Ψ Υ Χ Ε Σ 749 Ονειρεύτηκε τα τραχιά χέρια της μάνας και ζεστό ψωμί, καθώς και την εποχή που ήξερε το Μπέλφαστ μόνο ως εκείνο τον άθλιο τόπο για τον οποίο λέγανε καμιά φορά στο ραδιόφωνο. 2 O υρλιαχτά ξύπνησαν τον αστυνομικό επιθεωρητή Τζακ Λένον. Τινάχτηκε όρθιος στον καναπέ. Πριν από πόση ώρα τον είχε πάρει ο ύπνος; Όχι πολλή. Η ταινία έπαιζε ακόμη στην τηλεόραση. Άλλο ένα ουρλιαχτό και σηκώθηκε. Είχε περάσει μια βδομάδα ή και λίγο παραπάνω από την τελευταία φορά που η Έλεν είχε πεταχτεί στον ύπνο της ουρλιάζοντας από τους εφιάλτες που καραδοκούσαν εκεί. Η κόρη του είχε δει με τα ίδια της τα μάτια πιο πολύ πόνο απ’ όσο θα έπρεπε να δει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Ο Λένον εκπλησσόταν ακόμη που η κοπέλα μπορούσε να λειτουργεί, που είχε την εσωτερική δύναμη να συνεχίζει. Ίσως ήταν το πείσμα που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της, η οποία είχε πεθάνει δίπλα της. Ο Λένον είχε αφήσει το πτώμα της Μαρί ΜακΚένα να το καταβροχθίσουν οι φλόγες, όταν έβγαλε την Έλεν αναίσθη- τη, στα χέρια, από εκείνο το σπίτι κοντά στην Ντρόχεντα. Η Έλεν ποτέ δεν είπε κουβέντα για το τι συνέβη εκεί. Ίσως να μη θυμό- ταν, ή απλώς να μην ήθελε να αφηγηθεί τα γεγονότα. Όπως και να ’χε, ο Λένον αισθανόταν ανακούφιση. Δεν ήξερε αν θα άντεχε να τ’ ακούσει από τα χείλια της. Πήγε στο δωμάτιό της ανήσυχος, άνοιξε την πόρτα και άναψε το φως. Η Έλεν τον κοίταζε κάτω από το κουβαριασμένο πάπλω- μα, χωρίς να δείχνει να τον αναγνωρίζει. Ούρλιαξε ξανά. Ο Λένον γονάτισε δίπλα της, άγγιξε με το χέρι του το μάγου- λό της. Είχε μάθει να μην παίρνει το παιδί αγκαλιά όταν ξυπνού- σε κατατρεγμένο από νυχτερινούς τρόμους, καθώς το σοκ παρα- ήταν μεγάλο για εκείνη. «Εγώ είμαι» είπε. «Ήρθε ο μπαμπάς. Όλα καλά».