Η τριλογία του Μπέλφαστ

Σ Υ Ν Ω Μ Ο Σ Ι Α Τ Η Σ Φ Ω Τ Ι Α Σ 383 ένας παραπάνω έμπορος ναρκωτικών, αλλά κάτι τέτοιο δημιουρ- γούσε εκνευρισμό στους πολιτικούς και τον Τύπο. Συν τοις άλλοις, είχε και απίστευτη χαρτοδουλειά. Γι’ αυτό, καλό ήταν να παρα- κολουθούν από κοντά τα πράγματα, να προσπαθούν να τα ανα- χαιτίζουν. Αυτό είχε πει ο αστυνόμος Απρίτσαρντ όταν ανέθεσε τη δουλειά στον Λένον. Ο Λένον ήταν σε διαθεσιμότητα από τότε που έχασε τη θέση του στην Κύρια Ανακριτική Ομάδα, κι έτσι μια τέτοια δουλειά που θα τον κρατούσε απασχολημένο ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να σκεφτεί. Παρατηρούσε και κατέγρα- φε, έβλεπε ποιος μιλούσε με ποιον, έκρινε αν οι επαφές ήταν φιλικές ή φορτισμένες, βεβαιωνόταν ότι η κατάσταση δεν θα έβγαινε εκτός ελέγχου. Ο Λένον παρακολουθούσε την καφετέρια από ένα βανάκι της Εταιρείας Ύδρευσης. Πάρκαρε σ’ έναν παράδρομο απέναντι, ακούμπησε το μεσημεριανό του φαγητό κι ένα φλασκί στο ταμπλό και άνοιξε την Μπέλφαστ Τέλεγκραφ . Είχε απλώσει τις σελίδες εδώ και δεκαπέντε λεπτά πάνω στο τιμόνι και είχε βολευτεί. Ο Ράνκιν και ο Κρόζιερ κάθονταν δίπλα στο παράθυρο. Ο Λένον τούς έβλεπε πεντακάθαρα, αλλά δεν τους άκουγε. Δεν είχαν λεφτά να βάλουν κοριούς. Ο Ειδικός Κλάδος δεν ενδιαφε- ρόταν και πολύ γι’ αυτούς τους δύο κι έτσι έκρινε πως δεν άξι- ζαν τα έξοδα. Απλώς έπρεπε να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα, δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω. Ακριβώς, σκέφτηκε ο Λένον, σκατοδουλειά. Αναρωτιόταν αν ήθελαν απλώς να τον διώξουν από το γραφείο. Οι δύο στόχοι πλησίασαν ο ένας τον άλλο. Η κοντινή απόστα- ση μεταξύ τους πρόδιδε ότι μιλούσαν χαμηλόφωνα, έστω κι αν οι εκφράσεις τους έδειχναν κάτι άλλο. Ο Κρόζιερ φορούσε ένα μπλουζάκι της Γκλάσκοου Ρέιντζερς, που άφηνε ακάλυπτα τα θαμπά τατουάζ στα γερά χέρια του. Ο Ράνκιν φορούσε γκρι κοστούμι και ροζ πουκάμισο, ανοιχτό στον λαιμό ώστε να φαί- νεται η βαριά, χρυσή αλυσίδα του. Το πορτοκαλί του μαύρισμα έκανε τα δόντια του να φαίνονται αφύσικα λευκά. Η Σίλβια Μπάροουζ, ιδιοκτήτρια της καφετέριας από τότε που πρωτοά-