Η τριλογία του Μπέλφαστ

S T U A R T N E V I L L E 382 άτσαλα προς το άνοιγμα. Ο Κομίσκι προσπάθησε να περάσει στο πίσω κάθισμα και να τον ακολουθήσει. Το νερό της βροχής έτρεχε ποτάμι στο παρμπρίζ, καθώς το βαν χανόταν στο βάθος του δρόμου. Ο Χιουζ μούγκριζε προσπα- θώντας να χωρέσει τους ώμους του στο άνοιγμα. «Χριστέ μου» ψιθύρισε ο ΜακΣόρλεϊ. «Χριστέ μου, παιδιά, μας σκότωσαν». Μόλις που πρόλαβε ν’ ακούσει το «ΠΟΠ» του πυροκροτητή, πριν διαλυθεί κάτω απ’ τη γροθιά του Θεού. 2 Ο αστυνομικός επιθεωρητής Τζακ Λένον ήξερε ότι ήταν σκα- τοδουλειά, αλλά οι επιλογές που είχε ήταν ξεκάθαρες: Είτε να προσέχει τον Ντάντι Άντι Ράνκιν και τον Ρόντνεϊ Κρόζιερ που θα συναντιούνταν σε μια σιχαμερή καφετέρια στη Σάντι Ρόου 1 είτε να περάσει την υπόλοιπη εβδομάδα δακτυλογραφώντας σημειώσεις για την Εισαγγελία. Τα κωλομέρια του ακόμη ήταν πιασμένα απ’ όλες εκείνες τις αγγαρείες που του φόρτωσαν την προηγούμενη χρονιά. Να του έλειπε το βύσσινο. Την πληροφορία τούς την είχε δώσει η C3 ή αλλιώς ο Ειδικός Κλάδος, 2 όπως την ξέρουν οι περισσότεροι. Ο Ράνκιν και ο Κρό- ζιερ, δύο από τους πιο επιφανείς Πιστούς του Μπέλφαστ, θα συναντιούνταν στο μαγαζί της Σίλβια για να τακτοποιήσουν μια διαφωνία, που μέχρι στιγμής είχε στείλει πέντε στο νοσοκομείο. Ένας από αυτούς είχε χάσει το μάτι του κι ένας άλλος ανέπνεε από ένα σωληνάκι στον λαιμό του, αλλά κανένας δεν είχε πεθά- νει ακόμη. Κι έπρεπε να παραμείνει έτσι. Οι μικροσυγκρούσεις ανάμεσα στους Πιστούς ήταν μια διαρ- κής ενόχληση. Κάθε λίγο και λιγάκι, έπειτα από κάποια διαμάχη, κάνα δυο καθάρματα κατέληγαν με τα κεφάλια τους σπασμένα. Κάποιες φορές όμως οι συγκρούσεις ξέφευγαν και σκοτώνονταν άνθρωποι. Κανείς στο Σώμα δεν ενδιαφερόταν αν θα σκοτωνόταν