Η τριλογία του Μπέλφαστ

S T U A R T N E V I L L E 24 κουτί βρίσκονταν µασούρια χαρτονοµίσµατα των είκοσι, των πενήντα και των εκατό. O Φέγκαν δεν ήξερε πόσα ακριβώς. Δεν τα είχε µετρήσει ποτέ. Αλλά υπήρχε και κάτι άλλο, κάτι κρύο και µαύρο, µισοκρυµµέ- νο µέσα σε χαρτί. Κάτι που ο Φέγκαν δεν ήθελε στα χέρια του. Μέσα στο ηµίφως, τα µάτια του συνάντησαν τα µάτια του αγοριού. «Όχι» είπε ο Φέγκαν. Το αγόρι πίεσε το αντικείµενο µε το δάχτυλό του. «Όχι». Η λέξη σάλιωσε τη γλώσσα του Φέγκαν. Με το στόµα του να χάσκει, τα χέρια του αγοριού τράβαγαν τις τούφες από τα µαλλιά του. Πριν ακουστεί το ουρλιαχτό, ο Φέγκαν έβαλε το χέρι του µες στο κουτί και έβγαλε το πιστόλι του, ένα Βάλτερ, από τη φωλιά του. Ένα χαµόγελο άνθισε στο πρόσωπο του αγοριού, τα δόντια του έλαµπαν. Μιµήθηκε το τράβηγµα του κλείστρου όταν γεµίζει η θαλάµη µε την πρώτη σφαίρα. O Φέγκαν κοίταζε µια το αγόρι και µια το πιστόλι. Το αγόρι ένευσε. O Φέγκαν τράβηξε τον κόκορα, ακούγοντας το τρίξιµο τον λαδωµένων µερών που κινούνταν. Το όπλο ήταν στιβαρό, σαν τη χειραψία ενός παλιού φίλου. Το αγόρι χαµογέλασε, σηκώθηκε και προχώρησε προς το πλα- τύσκαλο. O Φέγκαν κοίταξε το Βάλτερ. Το αγόρασε µερικές εβδοµάδες αφότου βγήκε από τη Μέιζ, µόνο για προστασία, και το έβγαζε από το κουτί µόνο για να το καθαρίσει. Η άκρη του δαχτύλου του βρήκε τη σκανδάλη και χώθηκε ανάµεσα σε αυτήν και το προστατευτικό της. Το αγόρι περίµενε στο κατώφλι. O Φέγκαν σηκώθηκε και τον ακολούθησε στις σκάλες. Το αγόρι κατέβηκε· το φως κάτω έµοιαζε να µην αγγίζει τη λεπτή χάρη του κορµιού του. O Φέγκαν άρχισε να κατεβαίνει αργά αργά. Μια έκρηξη αδρε- ναλίνης ανάδευσε σκοτεινές αναµνήσεις, φωνές που είχαν σωπά- σει καιρό, πρόσωπα σαν λεκέδες από αίµα. Oι άλλοι ακολουθού-