Η τριλογία του Μπέλφαστ

T Α Φ Α Ν Τ Α Σ Μ Α Τ Α Τ Ο Υ Μ Π Ε Λ Φ Α Σ Τ 21 Δώδεκα χρόνια της ζωής σου χαµένα για τον αγώνα. Κάθε ρε- πουµπλικάνος θα πρέπει να το σέβεται αυτό». Η έκφρασή του µαλάκωσε. «Αλλά τα σπαταλάς, Τζέρι. O κόσµος έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει. Κάθε βράδυ είσαι στο µπαρ, πίτα στο µεθύσι, και µιλάς µόνος σου». «Δεν µιλάω µόνος µου». O Φέγκαν έκανε να δείξει τους ακο- λούθους, αλλά αποφάσισε πως θα ήταν καλύτερα να µην το κάνει. «Τότε µε ποιον µιλάς;» Η φωνή του ΜακΚένα τρεµόπαιξε καθώς γέλασε φουρκισµένος. «Με τους ανθρώπους που σκότωσα. Τους ανθρώπους που σκοτώσαµε». «Πρόσεχε τι λες, Τζέρι. Εγώ ποτέ δεν σκότωσα κανέναν». O Φέγκαν κοίταξε µες στα µπλε µάτια του ΜακΚένα. «Όχι βέβαια. Η αφεντιά σου και ο ΜακΓκίντι ήσασταν πάντα πολύ έξυπνοι για να το κάνετε µόνοι σας. Χρησιµοποιούσατε κορόιδα σαν και του λόγου µου». O ΜακΚένα σταύρωσε τα χέρια του µπροστά στο στήθος του. «Κανενός τα χέρια δεν είναι καθαρά». «Τι άλλο;» ρώτησε ο Φέγκαν. «Είπες “κατ’ αρχάς”. Τι άλλο θέλεις;» O ΜακΚένα έφερε µια γύρα το δωµάτιο, µε το αγόρι να τον ακολουθεί, και ο Φέγκαν στριφογύρισε στην καρέκλα του για να µην τον χάσει από τα µάτια του. «Θέλω να µάθω τι είπες σ’ εκείνη τη γυναίκα» είπε ο ΜακΚένα. «Τίποτα» είπε ο Φέγκαν. «Δεν µιλάω και πολύ. Το ξέρεις». «Όχι, δεν µιλάς. Αλλά µια έµπιστη πηγή µε πληροφόρησε ότι οι µπάτσοι θα αρχίσουν να ψάχνουν τους βάλτους κοντά στο Nτανγκάνον τις επόµενες µέρες. Εκεί γύρω που θάψαµε εκείνο το αγόρι. Η µητέρα του τους είπε πού να ψάξουν». O ΜακΚένα προχώρησε στο κέντρο του δωµατίου και έσκυψε πάνω από τον Φέγκαν. «Πώς ήξερε, Τζέρι;» «Έχει καµία σηµασία;» ρώτησε ο Φέγκαν. «Για όνοµα του Θεού, δεν θα έχει αποµείνει τίποτα από δαύτον. Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια».