Η τριλογία του Λεβάντε

ΜΑΧΗ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ 341 βλέμματα και ξεσπούσαν σε γέλια που τους έφερναν δάκρυα στα μάτια. «Ελάτε τώρα, παιδιά!» τους μάλωσε ηΜόρτιμερ, όμως ήταν αδύνατον να τους ελέγξει. Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν ένα ακόμα άτομο που δεν υπηρετούσε στον στρατό και είχε γευτεί τη γενναιοδωρία της Άντζελα στο παρελθόν πλησίασε την παρέα και στάθηκε σαν επαίτης, εκλιπαρώντας να τον αφήσουν να καθίσει μαζί τους. Ήταν ο ταγματάρχης Κούκσον, ο οποίος, έχοντας χάσει όλη του την περιουσία στην Ελλάδα και έχοντας γνωρίσει μονάχα μια ζωή γεμάτη απολαύσεις, τριγυρνούσε σε μέρη σαν το Εξ­ τάζ και έδινε στους μοναχικούς αξιωματικούς διάφορα τηλέ­ φωνα. Η Χάριετ, συναντώντας το ταπεινό, ικετευτικό βλέμμα του, αισθάνθηκε άβολα, όμως δεν μπορούσε να τον καλέσει η ίδια. Η Άντζελα ήταν πολύ απορροφημένη στην κουβέντα της για να τον προσέξει, κι έτσι εκείνος συνέχισε να στέκεται όρθιος, μια σκελετωμένη, εκθηλυμένη φιγούρα, παραγερα­ σμένος από την αλλαγή στις συνθήκες της ζωής του, με το γεμάτο κόμπους μεταξωτό κουστούμι του μέσα στη βρόμα και τα καστόρινα παπούτσια του, περισσότερο γκρίζα πλέον παρά λευκά, να χάσκουν έχοντας ανοίξει στο πλάι. Ο πόλεμος μας έχει ρημάξει όλους , συλλογίστηκε η Χάριετ, μο­ λονότι στην πραγματικότητα εκείνη και ο Γκάι είχαν σταθεί πιο τυχεροί από πολλούς. Επειδή γνωρίζονταν με τον Ντόμπσον από το Βουκουρέστι, είχαν ξεχωρίσει από τη μάζα των προ­ σφύγων και τους είχε προσφερθεί ένα δωμάτιο στο διαμέρισμα της πρεσβείας. Κοίταξε τα δικά της άσπρα σανδάλια, που τα γυάλιζαν καθημερινά οι υπηρέτες, και αισθάνθηκε ικανοποιη­ μένη. Τι περίεργο όμως που κάτι τέτοιο ενίσχυε την αυτοεκτί­ μησή της. Η συμπεριφορά του Κούκσον κατά τη διάρκεια της εκκέ­ νωσης του ξένου πληθυσμού από την Ελλάδα δεν της έδινε