Η τριλογία του Λεβάντε

OL I V I A MANN I NG 332 όχι, εκείνη χαμογέλασε κεφάτα στον Σάιμον, πήρε το χέρι του και το κράτησε στο δικό της. «Είσαι ο νεαρός αξιωματικός που βρισκόταν στο σαλόνι όταν έφερα το αγοράκι μου. Δεν ξέραμε, βλέπεις, πως ήταν νεκρό – ή ίσως δεν αντέχαμε να το συνει­ δητοποιήσουμε. Πρέπει να ταράχτηκες πολύ. Λυπάμαι». Η Άντζελα κοίταξε τον Σάιμον συνεχίζοντας να χαμογελάει και περιμένοντας, λες και είχε σημασία που απολογούνταν τόσον καιρό ύστερα απ’ αυτό το γεγονός. «Πολύ φοβάμαι ότι ο Σάιμον έχει άλλον έναν λόγο να είναι αναστατωμένος» εξήγησεηΧάριετ. «Σκοτώθηκε οαδελφός του». «Αχ, καημένο μου παιδί!» Η Άντζελα σκέπασε το χέρι του και με την άλλη της παλάμη. «Ώστε πενθούμε και οι δύο! Θα μείνεις μαζί μας, έτσι δεν είναι;» Στράφηκε στη Χάριετ και τη ρώτησε: «Ποιος θα βρίσκεται απόψε στο σπίτι; Ο Γκάι;». Ο Γκάι ήταν ο άντρας της Χάριετ. Εκείνη έγνεψε αρνητικά. «Ο Γκάι όχι, αυτό εξυπακούεται. Και η Εντουίνα έχει βγει με τον Πίτερ. Ο Ντόμπσον έχει βάρδια στην πρεσβεία, οπότε μένουμε εμείς και ο Πέρσι Γκίμπον». «Ο Πέρσι Γκίμπον! Ω Θεέ μου, αυτός είναι ένας καλός λό­ γος για να πάμε έξω. Ας βγάλουμε αυτόν τον όμορφο νεαρό στον κόσμο. Να τον δείξουμε παντού». Η Άντζελα γέλασε και έσφιξε το χέρι του Σάιμον. «Πού θα ήθελες να πας;» «Δεν ξέρω. Δεν έχω πάει πουθενά στο Κάιρο, ποτέ μου. Ούτε καν στην Μπέρκα». «Χα χα χα!» Η Άντζελα γέλασε τόσο πολύ, ώστε σωριάστη­ κε στον καναπέ, παρασέρνοντας και τον Σάιμον μαζί της. «Απαίσιο πλάσμα, να θες να πας στην Μπέρκα!» Εκείνος κοκκίνισε ολόκληρος μέσα στη σύγχυσή του. «Δεν εννοούσα ότι ήθελα…Απλώς οι άντρες μιλάνε γι’ αυ­ τό. Είναι το μοναδικό όνομα δρόμου που ξέρω». Τα λόγια του έκαναν την Άντζελα να ξεσπάσει πάλι σε γέλια