Η τριλογία του Λεβάντε

ΜΑΧΗ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ 329 «Δεν θα θέλατε να βρίσκεστε εκεί που είμαι, κύριε συνταγ­ ματάρχα». Του εξήγησε ότι η μονάδα του ήταν μια κινητή φάλαγγα που έκανε περιπολίες στον νότιο τομέα της γραμμής: «Οι μάχες γίνονται πάντα κάπου αλλού». «Όπως και να ’χει, δεν είσαι σ’ ένα αναθεματισμένο ανόη­ το γραφείο. Κάνεις τη ζωή ενός άντρα». Ο Σάιμον συμφώνησε. Είπε πως του ταίριαζε αυτή η ζωή. Αν οι περιπολίες κυλούσαν χωρίς επεισόδια, τον αποζημίωνε η συντροφικότητα των συστρατιωτών του. Η Χάριετ, παρακολουθώντας τους να κουβεντιάζουν, πρό­ σεξε ότι ο Πίτερ απέφευγε να κοιτάξει ευθέως τον Σάιμον, του οποίου τα μάτια ήταν ακόμη κοκκινισμένα, αν και ανακτούσε λίγο λίγο τη ζωντάνια του. Ο χειρότερος και πιο άμεσος πόνος της απώλειας άρχιζε να καταλαγιάζει και πολύ σύντομα ο Χιού­ γκο δεν θα ήταν παρά μια θλιμμένη ανάμνηση στο πίσω μέρος του μυαλού όλων τους. Ο Σάιμον έλεγε ότι υπήρχε ένα πράγμα που του άρεσε στην έρημο: να βρίσκει τον προσανατολισμό του. «Έχω με κάποιον αλλόκοτο τρόπο μια αίσθηση του χώρου. Νιώθω ότι ανήκω εκεί». Το ίδιο πρωί, μες στην απελπισία του, πολύ θα χαιρόταν να μην ξανάβλεπε ποτέ στα μάτια του την έρημο. Τώρα, νιώθοντας τη ζήλια του Πίτερ και κολακευμένος από την επιδοκιμασία του για τη ζωή εκεί, πρόσθεσε: «Να σας πω την αλήθεια, θα χαρώ να ξαναγυρίσω. Πολύ θα ήθελα να τους τσακίσω, τους αλήτες. Σκότωσαν τον αδελφό μου ενώ ήταν με ένα ασθενοφόρο και μάζευαν τους τραυματίες. Τους πυροβόλησαν παρόλο που ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Νιώθω πως τους το χρωστάω». « Έτσι μπράβο!» Ο Πίτερ έβγαλε ένα ημερολόγιο από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του. «Αν θέλεις μετάθεση, ίσως μπορώ να το κανονίσω. Κάποιος που ξέρει να προσα­ νατολίζεται είναι πολύ χρήσιμος στην έρημο. Θα μπορούσες