Η τριλογία του Λεβάντε

OL I V I A MANN I NG 322 Έχοντας κάπου να πάει, κάτι να κάνει, ξυρίστηκε, ντύθηκε προσεγμένα και βγήκε έξω σε δρόμους κουρασμένους από το ζεστό και σκονισμένο αποκαλόκαιρο. Οι υπάλληλοι γύριζαν στα γραφεία τους μετά τη μεσημε­ ριανή σιέστα. Συνωστίζονταν στα τραμ κρεμασμένοι σαν τσα­ μπιά από τις πόρτες, ενώ οι ανώτεροι αξιωματούχοι είχαν αγκαζάρει όλα τα ταξί. Ο Σάιμον κατάφερε να βρει έναν άδειο αραμπά, αλλά προχωρούσαν τόσο αργά μες στην κίνηση των αυτοκινήτων, ώστε πιο γρήγορα θα πήγαινε με τα πόδια. Η λάβρα βάραινε σαν ομίχλη την ατμόσφαιρα, μια χαλκό­ χρωμη αραιή ομίχλη χρωματισμένη από το φως του ήλιου που έδυε. Όταν έφτασαν στον παραλιακό δρόμο, το ποτάμι χρύ­ σιζε έντονα, οδηγώντας τις φελούκες προς τη θάλασσα με μικρούς κλυδωνισμούς. Στα δυτικά πρόβαλλαν οι Πυραμίδες, μαύρα τρίγωνα μικρά όσο ένα νύχι. Ανάμεσα στα ετοιμόρροπα σπίτια του Γκάρντεν Σίτι, ο Σάι­ μον εισέπνευσε το βραδινό άρωμα του γιασεμιού και αισθάν­ θηκε άθελά του μια έξαψη που βρισκόταν εκεί. Πριν φύγει για την Αγγλία είχε πάρει ένα γράμμα από τον Χιούγκο που του ζητούσε να αγοράσει ένα άρωμα για την Εντουίνα σε κάποιο κατάστημα του Γουέστ Εντ. Το άρωμα θα ταξίδευε με τον δι­ πλωματικό σάκο και ο Σάιμον το είχε πάει αμήχανος στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου ο νεαρός που το παρέλαβε είπε: «Άλλη μια λατρευτική προσφορά για τη δεσποινίδα Λιτλ;». Το άρωμα λεγόταν «Γαρδένια», μα οι γαρδένιες και το γιασεμί του φαίνονταν το ίδιο και όλο το Γκάρντεν Σίτι ήταν γι’ αυτόν δια­ ποτισμένο από την εξαίσια γλυκύτητα της Εντουίνα Λιτλ. Όταν ο αραμπάς έφτασε στον προορισμό του, ο Σάιμον κοίταξε το μπαλκόνι από πάνω σαν να περίμενε ότι η Εντουίνα θα εξακολουθούσε να στέκεται εκεί όπως εκείνη τη μέρα, τη δεύτερη μέρα του στην Αίγυπτο. Καημένη Εντουίνα , κακόμοιρο κορίτσι! σκέφτηκε, και το γεγονός πως θα υπέφερε κι εκείνη