Η τριλογία του Λεβάντε

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ 19 τον μισθό σου και πέρνα δυο τρία βράδια στην πόλη. Πώς σου φαίνεται αυτό; Ξέρεις κανέναν στο Κάιρο;» «Ο αδελφός μου έχει μια φίλη. Θα μπορούσα να πάω να τη δω». Ο Σάιμον δεν είχε σκεφτεί να ψάξει την κοπέλα του Χιού­ γκο, μα τώρα που τη σκέφτηκε κοκκίνισε άθελά του και χα­ μογέλασε. «Αχά!» Τα θολά γαλάζια μάτια του Πέρι, αεικίνητα μέσα στις υγρές τους κόγχες, καρφώθηκαν τώρα στο νεανικό, ρο­ δαλό πρόσωπο του Σάιμον. «Ωραία, ωραία. Κι αν σου τύχει και… θέλω να πω, αν σου προτείνει κανείς να σε φιλοξενήσει, δεν υπάρχει θέμα, αρκεί να τηλεφωνήσεις στο Γραφείο Κίνη­ σης και να αποδεσμεύσεις το κατάλυμά σου. Ξέρω πως εσείς οι νέοι νομίζετε ότι το Κάιρο είναι τo κέντρο της καλοπέρασης και της ασωτίας, αλλά σε δύο πράγματα υπάρχει έλλειψη εδώ: το ένα είναι το lebensraum * ». «Και το άλλο, κύριε ταγματάρχα;» «Α-χα, α-χα, α-χα!» Ο Πέρι ρουθούνισε δυνατά κι ύστερα του έτεινε πάλι το χέρι. «Εσύ δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς, όχι με την εμφάνισή σου. Καλή τύχη, λοιπόν. Κοίτα να διασκεδά­ σεις όσο έχεις ακόμα ευκαιρία». Η κοπέλα του Χιούγκο έμενε στο Γκάρντεν Σίτι. Ο Σάιμον, αφήνοντας τα εξαθλιωμένα περίχωρα του σταθμού του Καΐρου για την εξαθλιωμένη μεγαλοπρέπεια του κέντρου της πόλης, νόμιζε ότι θα μπορούσε να το βρει μόνος του. Όλο και κάπου θα το έβλεπε γραμμένο σε κάποια ταμπέλα. Οι κεντρικοί δρόμοι τον εντυπωσίασαν και τον αποθάρρυ­ ναν. Τα πεζοδρόμια ήταν κατάμεστα και τα αυτοκίνητα κόρ­ ναραν για τον παραμικρό λόγο – ή χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Εδώ οι Αιγύπτιοι φορούσαν ευρωπαϊκά ρούχα, τόσο οι * Γερμανικά στο πρωτότυπο: ζωτικός χώρος. (Σ.τ.Μ.)