Η τριλογία: Η Αναζήτηση / Η Ανατροπή / Η Αναλαμπή

Συχνά οι ήρωές μου με οδηγούν με την προσωπικότητά τους στη διαμόρφω- ση της πλοκής του έργου. Ταξιδεύω στους κόσμους τους, πάσχω μαζί τους. Αυτοί ορίζουν τις εντάσεις, τους χαμηλούς τόνους, τις μεταπτώσεις. Αλλά όχι μόνο. Με διορθώνουν, με παρασύρουν, με εμπνέουν. Ακολουθώ μια ρεαλιστική γραφή, καθώς επιχειρώ να μεταγγίσω την έμπνευ- ση σε γραπτό λόγο. Η σύλληψη της πλοκής, των επιμέρους μεγάλων ή μικρών ενοτήτων, των διαδοχικών δρωμένων, αποτυπώνει σε παραλλαγές ένα παραδο- σιακό σχήμα έκθεσης-αναμέτρησης-σύγκρουσης-λύσης που όμως δεν αναπαρά- γεται βάσει μιας συνταγής, αλλά προκύπτει από την εσωτερική λογική της ιστορί- ας ή αυτήν που πιστεύει ο συγγραφέας ως εσωτερική λογική της έμπνευσής του. Αυθόρμητα η έμπνευση και η επινόηση εμπεριέχουν τόσο το περιεχόμενο όσο και τη μορφή του μυθιστορήματος που χτίζω. Η διαδικασία της γραφής μου υιοθετεί, αμφισβητεί, υπονομεύει, μεταπλάθει και τα δυο συγχρόνως. Η διαίσθη- ση με οδηγεί στο πώς η μορφή θα υπηρετήσει το περιεχόμενο, πώς η ιστορία μου θα πάρει πρόσωπο που θα την κάνει ζωντανή και πειστική πρωτίστως σε μένα που τη γράφω, πώς θα με συνεπάρει και με σύρει να ταξιδέψω στον κόσμο που βήμα βήμα γεννιέται μπροστά μου. Και σε εκείνες τις στιγμές, τις ώρες της έντασης, των φορτίσεων και της αδρεναλίνης δεν υπάρχει ο γύρω κόσμος μου –και ας με συγχωρήσουν– ούτε οι πιθανοί μου αναγνώστες. Όλα ή σχεδόν όλα ξεδιπλώνο- νται, μέχρι την παραμικρή ανάσα ή τη σιωπή, μπροστά μου σε θαμπές ή ευκρινείς εικόνες, ακούσματα και αγγίγματα μιας πραγματικότητας που εξελίσσεται μπροστά μου. Επιλέγω καμιά φορά να φωτίζω με άνισες περιγραφές ως προς τις λεπτομέ- ρειές τους γνωρίσματα προσώπων και πραγμάτων, προκαλώντας τον αναγνώστη να συμπληρώσει με τη δική του ευαισθησία τις άγραφες ψηφίδες. Δεν είναι επι- δίωξή μου, αλλά μου αρέσει να το κάνω έτσι και όχι αλλιώς και δεν το ψάχνω. Αναζητώ το ύφος μου σε σχέση με την αντίληψή μου –την πολύ πιο διαμορ- φωμένη– για τον κόσμο των ιδεών που με εκφράζουν και εμπνέουν, όμως αυτή η αναζήτηση απλώς με απασχολεί και δεν με κατατρέχει. Όπως και δεν είμαι δογματικός σε άλλα ζητήματα. Ευρύτατα αποδεκτή είναι η θέση ότι η άποψη του δημιουργού πρέπει να έρχεται στην επιφάνεια μέσα από τις συμπεριφορές και τους χαρακτήρες των ηρώων. Να γίνεται αντιληπτό αυτό που δεν έχει ειπωθεί εμφατικά ή διακηρυκτικά από τον δημιουργό, αλλά ανοίγοντας δρόμους στον αναγνώστη να διεισδύσει στις πράξεις των ηρώων. Ο δημιουργός ως τριτοπρό- σωπος συντελεστής της ιστορίας να εμφανίζεται ως απόμακρος αφηγητής χωρίς προσωπική συμμετοχή, αλλά με τα άλλα μέσα του να καταφέρνει ώστε ο ανα- γνώστης να τη ζήσει. Δέχομαι αυτή τη θέση, όμως και δεν την προσκυνάω. Χα- ρακτηριστική είναι πριν εβδομήντα χρόνια η οξύτητα του Α. Döblin –ίσως μέσα από τη βίωση της γραφής του αριστουργηματικού Μπερλίν Αλεξάντερπλατς – με την οποία καταφέρθηκε εναντίον αυτής της άποψης. 11 ΑΝΑ Τ Ρ Ε ΧΟΝΤ ΑΣ