Η Τίγκι Θισλ και οι χαμένοι Φύλακες (Το Χρονικό των Φτερωτών Αλόγων)

16 «Γιατί δεν μπορούμε να πάμε κι εμείς μαζί τους;» είχε ρωτήσει η Τίγκι τον ασβό του πάγου. «Επειδή δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα, δεσποινίς Αντι- γόνη Θίσλθουεϊτ» είχε πει η Ερνεστίν. Πρόφερε μεγα- λόφωνα το πλήρες όνομα της Τίγκι, όπως έκανε πάντα όταν οι δυο τους βρίσκονταν σε δημόσιο χώρο, σαν να ήθελε να βεβαιωθεί ότι θα το άκουγε και όποιος άλλος τύχαινε να βρίσκεται εκεί κοντά. «Και πότε θα έρθει η ώρα;» είχε επιμείνει η Τίγκι. Ήταν η πρώτη απ’ τις πάρα πολλές φορές που το κο- ρίτσι θα έκανε στον ασβό του πάγου την ίδια ακριβώς ερώτηση, συνήθως όταν κρύωνε, ήταν κουρασμένη και τους τελείωναν τα καυσόξυλα. Η Ερνεστίν έδινε πάντοτε την ίδια απάντηση, φρο- ντίζοντας να ψιθυρίζει τις τελευταίες φράσεις: «Όταν τα συννεφάλογα επιστρέψουν ή όταν έρθει η σωστή στιγμή». Αλλά όταν η Τίγκι έκανε περισσότερες ερωτήσεις, όπως: «Τι είναι τα συννεφάλογα;» και: «Πότε θα επιστρέ- ψουν;» και: «Πώς θα ξέρω πότε είναι η σωστή στιγμή;», ο ασβός του πάγου απλώς κουνούσε το κεφάλι κι έλεγε: «Θα το καταλάβεις». Στην αρχή οι απαντήσεις αυτές οδηγούσαν σε ακόμα