Η Τίγκι Θισλ και οι χαμένοι Φύλακες (Το Χρονικό των Φτερωτών Αλόγων)

27 «Δεν κάνει τίποτα» είπε η Τίγκι. «Επίτρεψέ μου να συστηθώ: Κρούμπελ Στίλτσκιν, στις υπηρεσίες σου». Το ξωτικό έκανε μια μικρή υπόκλιση κι έπειτα κοίταξε την Τίγκι συλλογισμένο. «Και το δικό σου όνομα είναι...;» «Δεσποινίς Αντιγόνη Θίσλθουεϊτ» είπε η Τίγκι. «Έχω βγει να μαζέψω καυσόξυλα». Το ξωτικό φάνηκε να απογοητεύεται ακούγοντας το όνομά της. Έμοιαζε σαν να έλπιζε να ακούσει κάτι δια­ φορετικό. «Και πού μένεις, δεσποινίς Θίσλθουεϊτ;» ρώτησε ο Κρούμπελ Στίλτσκιν. «Κάπου εδώ κοντά;» «Όχι πολύ μακριά» απάντησε αόριστα η Τίγκι. Ήξε- ρε ότι δεν έπρεπε να μιλάει με αυτό το ξωτικό – στην πραγματικότητα, δεν έπρεπε να ανακατευτεί καθόλου στον καβγά, αλλά δεν μπορούσε να το αφήσει αβοήθητο. «Νόμιζα ότι όλοι οι κάτοικοι της πόλης είχαν φύγει εδώ και χρόνια, κι όμως, να που εσύ είσαι εδώ, δεσποι- νίς Θίσλθουεϊτ». Το ξωτικό χαμογέλασε. «Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο λόγος». «Ψάχνω απλώς για καυσόξυλα» επανέλαβε η Τίγκι. «Καυσόξυλα; Χμ, θαρρώ πως μπορώ να κάνω κάτι ακόμα καλύτερο» χασκογέλασε ο Κρούμπελ Στίλτσκιν.