Η Τίγκι Θισλ και οι χαμένοι Φύλακες (Το Χρονικό των Φτερωτών Αλόγων)

21 Οι γάτες και τα ξωτικά άρπαζαν οτιδήποτε είχε αξία, αφήνοντας τους ελάχιστους πια κατοίκους της Οινοπέ- στροφας να αναζητούν απελπισμένα τα λιγοστά πράγ- ματα που είχαν διαφύγει της προσοχής τους. Όμως η συμβίωση των ξωτικών με τις γάτες δεν ήταν καθόλου εύκολη. Μεταξύ τους ξεσπούσαν συνεχώς καβγάδες κι η δυσπιστία ήταν το κύριο συστατικό κάθε τους δοσολη- ψίας. Τα ξωτικά ήταν μυστικοπαθή και πειραματίζονταν με μαγικά αντικείμενα, τα οποία, αν χρησιμοποιούνταν απρόσεκτα ή με λάθος τρόπο, έφερναν μπελάδες. Τα χορευτικά παπούτσια του Γερο-Ψιψίνη Έλιοτ τον είχαν παρασύρει με μεγάλες δρασκελιές πέρα απ’ τους γκρί- ζους λόφους κι από τότε δεν τον είχε ξαναδεί κανείς, ενώ το καπέλο ιδεών του Κεραμιδάτου ΜακΝταφ είχε υπερθερμανθεί και του είχε κάψει τα μουστάκια. Αυτά δεν ήταν παρά μόνο δύο από τα μαγικά δυστυχήματα που είχε ακούσει η Ερνεστίν. «Μείνε μακριά απ’ τις παπουτσωμένες γάτες» έλεγε και ξανάλεγε. «Φέρνουν μεγάλους μπελάδες, κι ακόμα περισσότερο αφού βραδιάσει». ΗΤίγκι έπρεπε να παραδεχτεί ότι ο ασβός είχε δίκιο. Εδώ και δυο χρόνια όλο και περισσότερες γάτες χάνονταν και δεν τις έβλεπε ξανά κανείς, πάντοτε τη νύχτα, όταν